12 มีนาคม

12 มีนาคม แม่ระบมเพราะลูกรัก

..เพียงจุดหนึ่ง ซึ่งเกาะติด..ชิดกายแม่
ค่อย-ค่อยแผ่ ค่อยขยาย..ได้เติบใหญ่
คอยถนอม เฝ้าหลอมหล่อ ..ความพอใจ
คือสายเปล คือสายใจ..ในอุทร

..ช่วงท้องแก่ แม่นั่งหลับ..กับเก้าอี้
เพราะลูกนี้ คอยดิ้นรน..จน เหนื่อยอ่อน
แม่อึดอัด ซัดศอกเข่า..เจ้าไม่นอน
ถึงคืนค่อน ตอนไก่โห่..(ท้อง)โย้ไปมา

..นั่งลูบท้อง ร้องบอกลูก..ผูกใจรัก
แม่ฟูมฟัก หนักแค่ไหน..ไม่ผวา
ถึงลำบาก ยากเพียงไร ..ไม่นำพา
จะอดทน รอจนกว่า..จะเก้าเดือน

..ครบกำหนด ใจจดจ่อ..รอเจ้าคลอด
แทบม้วยมอด เจ็บประดัง..ดั่งมีดเฉือน
เหมือนโลกแตก แหลกลงมา..ฟ้าสะเทือน
กว่าจะเคลื่อน เจ้าออกมา..เห็นหน้ากัน

..ได้ยินเพียง เสียงร้องลั่น..พลันปิติ
ความเจ็บที่ ต้องทนทุกข์..แม่สุขสันต์
แม่รักเจ้า เฝ้ารอคอย..เป็นร้อยวัน
กอดเจ้านั้น ไว้แนบ อก..ปกภัยพาล

..ท่านคือแม่ มีแต่ให้..ได้ทุกสิ่ง
เทิดไว้ยิ่ง อยู่เหนือเกล้า..เกินเล่าขาน
ก้มลงแนบ แทบเท้า..เฝ้ากราบกราน
ซบตักท่าน อบอุ่นอยู่ ..มิรู้คลาย

..ขณะที่ เขียนบทกลอน..ย้อนความหลัง
น้ำตาหลั่ง รินหยดหยาด..ไม่ขาดสาย
ตัวอักษร เลอะเลือนลาง..ดูพร่างพราย
ตรึงจิตไว้ 12 มีนาย้ำ ..จำฝังใจ

น้องจ๋า