..โธ่เอ๋ย เจ้าปลาช่อน..

..โธ่เอ๋ย เจ้าปลาช่อน..

**ยามฝนมา นาชุ่ม ชะอุ่มเขียว
ข้าวแผ่เรียว ใบห้อย ย้อยสีเหลือง
ยามโดนแสง สุรีย์ มีแสงเรือง
ส่องประเทือง ผิวรวง เป็นพวงราย

**ไอ้ช่อนหนุ่ม ตัวใหญ่ มีใจกล้า
ออกไปหา ปลาสาว ราวกระหาย
ล่องตามน้ำ ดำผุด ฉุดร่างกาย
คอยเวียนว่าย วอนเว้า ทุกเช้าเย็น

**มิพบเจอ สาวใด ในแถบนี้
หรือไม่มี วาสนา พาให้เห็น
พุ่งหัวแถก แทรกซ้ำ น้ำกระเซ็น
แสนลำเค็ญ จริงแท้ ขาดแม่พันธุ์

**ตัดสินใจ ผาดโผน โจนขึ้นฝั่ง
ข้ามไปยัง อีกฟาก อยากเจอฝัน
เผื่อจะมี สาวน้อย ลอยเคียงกัน
สร้างสวรรค์ ครองชื่น ระรื่นทรวง

**แต่เวรกรรม อันใด ถึงได้แกล้ง
ตกลงบน ดินแล้ง แห้งน้ำหวง
ต้องกลิ้งเกลือก ผิวกาย คล้ายโดนลวง
เจ็บใหญ่หลวง คราวนี้ เห็นทีตาย

**กัดฟันดิ้น แถกไถ ไปหาหญ้า
หวังไว้ว่า เจอน้ำ ช้ำคงหาย
เฝ้าฟาดฟัด ตวัดหาง อย่างเดียวดาย
เคืองระคาย ไปสิ้น ไม่ยินยล

**พอมาถึง หญ้าอ่อน ซ่อนความชื้น
เอาลิ้นยื่น เลียส่าย อยู่หลายหน
น้ำเอ่อไหล รากหญ้า มาปะปน
สุขเหลือล้น ใจปลอด รอดสันดอน

**หมุนกายคลุก ซุกหัว ให้ตัวลื่น
แสนชุ่มชื่น ฉ่ำลึก คึกไม่ถอน
มองเห็นร่อง ปริ่มน้ำ ดำกายนอน
มุดหัวส่าย ซอกซอน ก่อนลงรู.

..รอดตาย ฮิ ฮิ ฮิ..

เริงอักษร
๑๙ มิถุนายน ๒๕๖๐