กลับบ้านนา มาเถิดน้อง

กลับบ้านนา มาเถิดน้อง

ฝนเดือนหก ตกแล้ว น้องแก้วจ๋า
จำไหมว่า ใครเคยกล่อม ถนอมขวัญ
ก่อนทำนา เคียงคู่ อยู่ข้างกัน
บัดนี้นั้น มิมีเจ้า แสนเศร้าใจ

เจ้าจากไป ครานั้น พี่จำจด
แล้งรันทด ยากยื้อยุด จะฉุดไหว
เจ้าหมายมุ่ง ไปสู่ อยู่กรุงไกล
เจ้าฝันใฝ่ ได้งาน บันดาลเงิน

ครบหนึ่งปี หน้านา มาบรรจบ
พี่ไม่พบ ณ ที่เก่า เจ้าคงเขิน
อยู่ท้องนา ทำนาไร่ ไม่เจริญ
คงหลงเพลิน เมืองฟ้า ไม่มามอง

อันบ้านนา ของเรานี้ พี่อยากบอก
แม้บ้านนอก ไม่หลอกใคร ให้ใจหมอง
คนท้องนา ใจสูงค่า กว่าเพชรทอง
ไม่หวังปอง หลอกใคร ให้ใจตรม

หากรักใคร รักจริง เพียงหญิงหนึ่ง
มองให้ซึ้ง พี่ยังภักดิ์ แม้รักขม
ยามทุกข์ร้อน แกล้งซ่อนไว้ ไม่ระทม
หน้ายอมก้ม ทุกคืนเฝ้า เจ้ากลับนา

อยากเตือนเจ้า อย่าหลงแสง ที่แต่งตบ
พี่เคยพบ เห็นแมงเม่า วิ่งเข้าหา
หลงนีออน จนต้องตาย วายชีวา
ทิ้งกายา แบบตายซาก จึงฝากเตือน

กลับบ้านนา เราเถิดน้อง จึงร้องบอก
คนบ้านนอก พูดจากใจ ใครจะเหมือน
แม้จะขม เป็นดั่งยา พี่มาเตือน
"ไม่หวาน"เหมือน "คนบางกอก" แต่ "หลอกลวง"

....พยัคฆ์....