คนดี ไม่มีวันตาย

แม้จะผ่านวันวิสาขบูชา มาแล้ว 1 วัน ก็ยังถือว่ายังอยู่ในห้วงเวลาของการสักการบูชา
เพื่อน้อมรำลึก ถึงวันสำคัญทางศาสนาในครั้งนี้
และคงจะน้อมรำลึก ไปถึงพ่อแม่ครูอาจารย์หลายๆ ท่าน ทั้งที่มรณะภาพละทิ้งสังขารไปแล้ว
และท่านที่ยังดำรงธาตุขันธ์อยู่.
สำหรับบางท่านที่ละสังขารไปแล้ว แต่คุณงามความดีของท่าน คำสอนของท่านยังคงดำรงอยู่
โดยขอยกเอาองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน แม้จะปรินิพพานนานมาแล้วนับพันปี..
แต่คุณความดีก็ยังคงดำรงอยู่...ผมจึงแต่งบทกลอนนี้ เพื่อเทิดบูชา..บุคคลอันหาได้ยากยิ่งของโลกเหล่านั้น
"แม้ตัวตาย ละสังขาร แต่คุณความดี ไม่เคยตาย ไปจากใจของผมเลย
ยังเหมือนท่านมาบรรยายธรรมให้ฟังตามโอกาส มิเคยลืมเลือน
บทกลอนนี้จึงให้ชื่อว่า "คนดี ไม่มีวันตาย" ("คนดี" ในความหมายของผมในที่นี้
ขอสงวนไว้ คือ "เฉพาะ ผู้ที่มีคุณธรรมอันประเสริฐเท่านั้น (คือท่านดีจริงๆ) มิใช่ดี
ตามความหมายในทางโลกอื่นๆ ที่เขาเอาไปใช้กัน)

"คนดี" ไม่มีวันตาย

อันคนเรา ใช่จะดี เพราะที่เกิด
ถิ่นกำเนิด ใช่บอกชี้ ว่าดีได้
จะสูง-ต่ำ ดำ-ขาว สุข-ทุกข์ใจ
เมื่อตรองไป ใช่จะดี เพราะมี-จน

ใช่จะเป็น เช่นเศรษฐี ถึงดีได้
ใช่ศักดิ์ใหญ่ ถึงจะดี เพราะมีผล
ใช่ชื่อเสียง เกียรติ์ยศ กำหนดตน
หรือเป็นคน นามไพเราะ ชื่อเหมาะดี

ใช่เพราะดี แม้สถุล สกุลดัง
ทั้งหน้า-หลัง คนมาพบ ประสบศรี
ล้อมหน้าบ้าน-หลังบ้าน ใช่ท่านดี
ถ้าแบบนี้ ใครจะนับ รับประกัน

ใช่เห็นดี เพราะได้มอง ของมีค่า
จึงนับค่า ว่าดี-เท่ห์ ไม่เหหัน
มีเพชรนิล จินดา สาระพัน
จึงเหมาท่าน ว่าเขาดี เพราะมีทอง

ใช่จะดี เพราะเขาผ่าน การศึกษา
มีปริญญา มากกว่าใคร ในทั้งผอง
เป็นด็อกเตอร์ องค์อ่า หน้าลำพอง
หยิ่งผยอง จริงไหม ว่าใช่ดี

แต่คนดี ของฉัน นั้นอยากบอก
มองภายนอก ยากประจักษ์ เป็นสักขี
อาจไม่หล่อ รวยขาว ดูเข้าที
แต่ใจดี มีแต่ธรรม ประจำใจ

แม้ไม่เด่น ไม่ดัง ดั่งเขาชอบ
หากทดสอบ จะเห็นค่า จะหาไหน
ทั้งที่แจ้ง ที่ลับ งามจับใจ
ทั้งนอก-ใน ใสสว่าง ไม่ห่างดี

ทั้งความคิด พูด-ทำ ล้ำค่าหมด
งามหมดจด นามสลัก เป็นศักดิ์ศรี
“แม้ตายแล้ว ชื่อยังเห็น เป็นพันปี
เพราะคนดี ชื่อไม่หาย ตายจากใจ”

.....พยัคฆ์.....