ต่อไป →

[วิชญะ วิชญ์]

   
 

รักแท้ ...มอบรักแท้ แค่จิต พิศวาส มิบังอาจ เอื้อมเอา เป็นเจ้าของ พี่กาชั่ว มัวหลง รักหงส์ทอง จะครอบครอง แค่ฝัน ก็จัณฑาล ...กามิเคย เลยใจ คิดใฝ่สูง วิหคยูง ญาติหงส์ โปรดสงสาร อย่าโกรธเกลียด เดียดฉันท์ เหมือนวันวาน อย่ารำคาญ แค่สถุล สกุลทราม               วิชญะ ............................................ ...รักของฉัน นั้นยาก ลำบากแสน รักแบบแฟน น้องพี่ ควรมีถาม ใช่เป็นชู้ คู่ชั่ว กลัวประณาม อย่าวู่วาม จนจิต คิดปรักปรำ ..อ่านกลอนฉัน นั้นควร ให้ถ้วนถี่ ฉันก็มี ความคิด มิผิดถลำ รักเพื่อนพ้อง น้องญาติ มิพลาดคำ ไยเน้นย้ำ สอนเพลิน จนเกินไป ..ฉันตัวจริง หยิ่ง..ยโส และโอหัง ถือตัวดัง นางพญา ใช่สาไถย คนอย่างฉัน นั้นรัก ภักดิ์กับใคร เกียรติ์นั่นไซร้ พึง...สังวร พ่อสอนมา ...รักพิสุทธิ์ ผุดผ่อง อย่ามองชั่ว ใช่..เมามัว มากกระสัน ด้วยตัณหา ใช่ลวงล่อ ฉ้อฉาว คาว..กามา ใช่มิจฉา เฉกมาร ซาตานเลว             น้องจ๋า