ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ไอละออง ของน้ำค้าง.. **โอ้..น้ำค้าง เจ้าเอย เฉลยหน่อย ทุกเช้าลอย ละออง ต้องแดดสาย พราวเป็นหยด หยาดย้อย ห้อยเรียงราย แฝงผิวกาย เกาะเกี่ยว ดั่งเสี้ยวเดือน **แลระยับ ประดับพร่าง กระจ่างใส ทั่วแมกไม้ ดอกช่อ ล้อเสมือน จะยั่วเย้า เย้ยหยัน ฝันเลอะเลือน ยามเจ้าเยือน แสดงย้ำ ด้วยน้ำพราย **เย็นหรือร้อน รู้ไหม ใจขอถาม จากฟ้าคราม เพริศแพร้ว เป็นแก้วฉาย มนต์สะกด ลดหลั่น กลั่นละลาย ช่างคมคาย ท่าทาง สำอางองค์ **เฝ้าคอยมอง จ้องเผลอ ชะเง้อแล แสนงามแท้ ทั่วทั้ง พลั้งลุ่มหลง อยากเอื้อมมือ ไขว่คว้า พาจิตปลง สลายลง หายวับ ไปกับตา **มิเคยรอ ให้จับ กลับหนีจาก จึงพลัดพราก ห่างไกล ในปุจฉา อธิบาย เร่งรัด วิสัชนา หน่อยเถิดหนา อยากรู้ ดูมานาน **หรือเพียงก่อ อารมณ์ ให้ชมเล่น แล้วหนีเร้น ร้ายนัก คอยหักหาญ พอแสงทอง ส่องกล้า ฟ้าตระการ อันตรธาน แห้งเหือด เดือดเป็นไอ. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๐