คำสอนพ่อ....สถิตย์ใจไทยนิรันดร์...(๒๐)

“…ความรู้จักอดทนและอดกลั้นไม่ยอมตัวยอมใจให้วู่วามไปตามเหตุการณ์ ตามอคติ
และตามอารมณ์ที่ชอบใจและไม่ชอบใจนั้นทำให้เกิดมีการยั้งคิดและธรรมดาคนเรา เมื่อยั้งคิดได้แล้ว
ย่อมมีโอกาสที่จะพิจารณาเรื่องที่ทำที่พูด ทบทวนดูใหม่ได้อีกคำรบหนึ่ง..การพิจารณาทบทวนเรื่องใดๆใหม่
ย่อมจะช่วยให้มองเห็นละเอียดชัดเจนขึ้น ทำให้เกิดความเข้าใจอันกระจ่างสว่างไสว ทั้งในแง่ที่จะคิด
ทั้งในทางที่จะปฏิบัติ ปัญหาหรือความติดขัดก็ย่อมบรรเทาลง สามารถจะดำเนินงานทุกอย่างต่อไป
ได้โดยถูกต้องไม่ผิด ไม่พุ่ง ไม่หลงและไม่เสียเวลา งานที่ทำก็จะบรรลุผลสมบูรณ์บริบูรณ์...”

(พระบรมราโชวาท ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ เมื่อวันที่ ๑๔ กันยายน พ.ศ.๒๕๑๖)

...ไม่ว่าเราจะทำกิจกรรมอะไรก็ตามในชีวิตประจำวัน มักมีสิ่งหนึ่งที่เราต้องคำนึงถึงเสมอ
นั่นคือ"ความอดทน"นั่นเอง....ความอดทนนั้น จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเราเผชิญสถานการณ์ใดๆก็ตาม
ที่รู้สึกตึงเครียดและวิตกกังวล ในเวลานั้นจะเกิดสิ่งหนึ่งที่จะคอยมาเป็นมารเรา
นั่นคือ"ความกลัว"และ"ความอยากรู้อยากลอง"เมื่อมีสองสิ่งหรือสิ่งใดก็ตามในจิตใจเรา
ตอนนี้แหละที่จะเป็นบททดสอบของเราว่า เราจะอดทนอดกลั้นต่อสิ่งนั้นได้หรือไม่
....ถ้าจิตใจเราฟุ้งซ่าน ความอดทนก็ไม่บังเกิด และเราก็จะพลาดพลั้งทำสิ่งที่ไม่สมควร
สิ่งที่เป็นอันตรายทั้งต่อตนเองและคนรอบข้างเรา แต่ถ้าเราเกิดยั้งคิดชั่งใจได้
เราก็จะสามารถฉุกคิดได้ก่อนจะทำอะไรลงไป ว่าสิ่งนั้นผิดไหม มีอันตรายไหม
....เมื่อเรายั้งคิดได้แล้ว เราก็จะมุ่งมั่นกับสิ่งๆที่เป็นเป้าหมายแรก ทำจนบรรลุผลสำเร็จลงได้
....ดังนั้น จงจำไว้เสมอเลยว่า..."สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดจะเกิดปัญหา"....

...ธ สถิตย์ในใจไทยนิจนิรันดร์....