คำสอนพ่อ....สถิตย์ใจไทยนิรันดร์...(๑๗)

"...การศึกษาเป็นเรื่องใหญ่และสำคัญยิ่งของมนุษย์
คนเราเมื่อเกิดมาก็ได้รับการสั่งสอนจากบิดามารดา
อันเป็นความรู้เบื้องต้น เมื่อเจริญเติบใหญ่ขึ้น ก็เป็นหน้าที่ของครูและอาจารย์สั่งสอนให้ได้รับวิชาความรู้สูง
และอบรมจิตใจให้พร้อมด้วยคุณธรรม เพื่อจะได้เป็นพลเมืองที่ดีของชาติสืบไป....”
(พระบรมราโชวาทในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตวิทยาลัยวิชาการศึกษา ประสานมิตร ๑๓ ธันวาคม ๒๕๐๕)

....คนเรานั้น เมื่อแรกเริ่มเกิดมา ครูคนแรกของเราเลยก็คือ พ่อแม่ ที่คอยอบรมสั่งสอนสิ่งต่างๆ
ทั้งด้านคุณธรรมจริยธรรม หลักการใช้ชีวิตให้เราประดับไว้เป็นดั่งอาวุธประจำตัว จะได้มีหลักชีวิตไว้เป็นทางแห่งการเอาตัวรอด

....ต่อจากนั้น เมื่ออายุเราได้ เราก็ต้องได้เจอครูบาอาจารย์ ครูคนที่สองที่จะคอยประสิทธิ์ประสาทวิชาการให้เราฉลาด
รู้เท่าทันสังคมมากขึ้น ให้มีความรู้ประดับตัวเพื่อใช้ในการทำงาน หรือการใช้ชีวิตประจำวัน
เมื่อคนๆนั้นได้รับการประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้จากทั้งครอบครับ ทั้งครูอาจารย์ เราก็จะกลายเป็นคนดี
คนมีคุณภาพในสังคมนั้นๆได้ แล้วเราก็จะสามารถเอาตัวรอดได้แม้ว่าสังคมนั้นๆจะโหดร้ายสักเพียงใดก็ตาม

....แต่เมื่อเราไม่มีครู ก็จะไม่มีความรู้ เราก็จะเอาตัวรอดไม่ได้ในสังคมที่โหดร้าย
โดนคนอื่นเอาเปรียบตลอดเวลาจนอ่อนแอไปในที่สุด
....เพราะฉะนั้น วันใดที่คุณโตแล้ว จงอย่าลืมพระคุณของครูทั้งสอง ที่ให้ความรู้เราทุกๆวัน
....ส่วนใครที่ยังเรียนอยู่ ก็ขอให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจรับความรู้จากครูมาพัฒนาตนเองทุกๆวัน....

ธ สถิตย์ในใจไทยนิรันดร์....