ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ฝอยละอองของความเหว่ว้า ..ลมหนาวเอยเคยพรมบ่มเช้าค่ำ กรุ่นกลิ่นร่ำหยอกเย้าเคล้าผิวผ่าน ผ่าวแผ่วโหยโรยอ่อนซ่อนละลาน บ่มรักหวานโอบเอื้อเหลือร่องรอย ..เสี้ยวของซีกปีกบางความว่างเปล่า เหลือเพียงเงาค้างคาตาอ่อนสอย หวานปนเฝื่อนเกลื่อนกล่นหล่นปรายปรอย แล้วล่องลอยตามลมพรมโบกโบย ..ยังคงเฝ้าเย้าหยอกละลอกลิ่ว อุ่นผ่าวพลิ้วตาสาวร้าวระโหย สัญญาขื่นคืนหม่นฝนหลั่งโปรย เหมือนกอบโกยผ่านพ้นบนแก้มพราว               น้องจ๋า

.
.
.