....ยามใดหนาเราสองจะพบกัน
ผันผ่านวันผ่านเดือนจนเป็นปี
แต่ตัวพี่ยังเฝ้ารอคอยหมาย
ใด้อิงกายแนบเนื้อน้องนวลนาง
....คืนนี้เจ้าฝันถึงพี่บ้างไหม
ถึงคนไกลที่รอคอยพบนาง
จนรุ่งสางน้องตื่นจากนิทรา
ในอุราเจ้านั้นมีเพียงพี่
....ส่วนพี่นั้นเฝ้านึกคนึงหา
ฝากลมพาดวงใจของพี่หนา
จงนำพาไปถึงหทัยเจ้า
จงอย่าเศร้ารอพี่ไปหาเอย....