ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

โลกของเธอ


..นี่คือโลก ของเขา หรือเปล่าเล่า
ดูเหงาเศร้า  ราบเลือน เหมือนพลบค่ำ
เหงาอ้างว้าง ร้างหม่น ปนระกำ
กรุ่นกลิ่นร่ำ ราตรี คลี่บรรเลง

..หรือว่าโลก ของเขา จะเศร้าสร้อย
นับวันคอย  รุ่งเช้า อย่างเร้าเร่ง
เผื่อวันพรุ่ง  รุ่งสวย ด้วยเสียงเพลง
อย่ากลัวเกรง  จงทำ ให้หนำใจ

..ขอให้เธอ  ลืมวัน อันแสนเศร้า
สิ่งปวดร้าว  ลบลา วันฟ้าใส
เธอเก็บกด  รดราน นานเท่าใด
หรือบ้านไม่ อบอุ่น  ละมุลพอ

น้องจ๋า

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[เริงอักษร]

**โลกของฉัน วันเก่า มันเศร้าจิต
มีความผิด อะไร มากมายหนอ
ต้องเจ็บช้ำ ย้ำเท่าไร ไม่เคยพอ
มีแต่รอ ให้ลับ กับตะวัน

**เคยแต่ให้ ใจที่ บริสุทธิ์
พอถึงจุด สุดปลาย ไม่เหมือนฝัน
เพียรกระทำ ความดี ทุกวี่วัน
กลับรับทัณฑ์ นานนิจ ผิดทำนอง

**โลกของฉัน วันนี้ ยังเหมือนเก่า
มีแต่ร้าว หนาวเหน็บ เจ็บซ้ำสอง
ยังมุ่งมั่น หมั่นทำ ตามครรลอง
หวังจะส่อง แสงชัย ที่ปลายทาง

**โลกของฉัน วันพรุ่ง คงรุ่งโรจน์
หรือมีโทษ สถานใด ไม่หม่นหมาง
จะมุ่งหวัง ตั้งใจ ไม่วายวาง
พบสุขบ้าง ครั้งหนึ่ง ก็ซึ้งพอ.

..........*-*..........

เริงอักษร
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

[ญิบสลิล ณ นคร]

โลกของฉัน นั้นสวย ด้วยธรรมะ
เป็นสัจจะ ศีลได้ ตั้งหลายข้อ
ไม่ฟุ้งซ่าน ทานธรรม ค้ำให้พอ
ทุกอย่างก็ สดใส ไปนิรันดร์