*** ละเมอ..... เพ้อฝัน ***

ละเมอ..... เพ้อฝัน

** ฟ้าใกล้ค่ำมองทางไหนไม่มีเบื่อ
ดูงามเหลือหลากสีสันอันสดใส
สีเทาฟ้าเป็นประกายกระจายไป
มองไกลใกล้ให้ร่มรื่นชื่นอุรา

** น้ำกระเพื่อมเป็นละลอกกระฉอกฝั่ง
ดูคล้ายดังการวิ่งแข่งแย่งเข้าหา
ริมหาดทรายชายทะเลทุกเวลา
เพลินหนักหนาชมความงามในยามเย็น

** สายลมหวิวพลิ้วไหวลูบไล้ผ่าน
เย็นสะท้านถึงทรวงในใครจะเห็น
ความเหน็บหนาวเข้าครองต้องลำเค็ญ
ใครที่เป็นผู้ช่วยได้ให้ช่วยที

** หมู่วิหคนกกาถลาร่อน
บินกลับคอนส่งเสียงร้องก้องวิถี
เจอลมหนาวคิดถึงรังความหวังมี
ให้ความสุขชั่วชีวีมิอาทร

** คนทำงานต่างรีบกลับไม่สับสน
บ้างลุยน้ำลุยฝนทนทอดถอน
รีบกลับคืนบ้านเรือนไม่เคลื่อนคลอน
สู่ที่นอนอันอบอุ่นละมุนใจ

** หาดทรายขาวเหมือนหิมะทะเลสวย
กลิ่นระรวยชื่นนาสาพาฝันใฝ่
เรือลำน้อยลอยโต้คลื่นดูไฉไล
เสียงเรไรหวีดก้องร้องเพลงครวญ

** โอ้......ค่ำแล้วแก้วยุพินได้ยินไหม
ด้วยเหตุใดไยน้องไม่ปองหวน
ย้อนกลับมาหาพี่ซิเนื้อนวล
พี่เชิญชวนด้วยใจรักและภักดี

** ที่ผ่านแล้วขอจงผ่านไปเถิด
มาสร้างฝันให้บรรเจิดแต่งแต้มสี
มอบใจให้ต่อกันมั่นไมตรี
รักเรานี้จะเบ่งบานตระการตา

** ช่างหยดย้อยถ้อยคำที่พร่ำเอ่ย
เรไรเอ๋ยเหมือนเราเฝ้าเรียกหา
คนที่พรากจากกันไม่หันมา
อกของข้าใจของเจ้าเฝ้าแต่คอย

** ฟ้ายามเย็นมองทางไหนไม่มีเบื่อ
ดูงามเหลือหลากสีสันแต่ฉันหงอย
ยืนมองนกโผผินบินเคลื่อนคล้อย
เผื่อขวัญกลอยหวนกลับ....... นับว่าบุญ

กัลปังหา ดอกไม้แห่งท้องทะเล
บ้านกัลปังหา