ต่อไป →

[เกริกบุระ]

เรื่อใสริ้วแดดสาย ร่ำระบายร่ายระบำ
 ทออาบลงทาบลำ จึงอวลกรุ่นจนอุ่นกราย
 เช้าชื่นจึงตื่นเช่น ประหนึ่งเร้นประดับราย
 พร่างพรำน้ำค้างพราย ระยับทุ่งทิวรุ้งทอ
 
งามราวรวงข้าวเรียว คอยรอเคียวทุกเรียวกอ
 เหงื่อใครเคยไหลคลอ อาบแก้มนวลอวลกลิ่นอาย
 พิณสายน้ำค้างใส ร่ำลาใบไผ่ร่วงราย
 โลมลูบจูบสุดท้าย คล้ายเพลงลาคราฟ้าเลือน
 
เมฆคว้างกลางม่านฟ้า หยดน้ำตาหยาดมาเตือน
 ใครกลับลาลับเลือน เหมือนลืมย้ำคำสัญญา
 เพลงทุ่งเคยกู่ท่อง คราเพรียกร้องก็หมองพร่า
 คล้ายใครไม่นำพา หนาวฝนหน้าพรรษานี้ฯ