อยู่ก็เจ็บ จบก็เหงา 2
. จบ .
.. มิหลงเหลืออะไรในใจนี้
ดวงตาที่เคยมองจ้องเธอนั่น
รอยยิ้มหวานมอบให้ในทุกวัน
บัดนี้มันจืดจางสร่างซาไป
.. ทุกค่ำคืนมือป่ายก่ายหน้าผาก
เพราะคิดมากเสียจนเกินทนไหว
นอนมิหลับกลับตื่นขมขื่นใจ
น้ำตารินตกในอกตรอมตรม
.. เบื่อความช้ำกล้ำกลืนฝืนใจนิ่ง
ขอตัดทิ้งความรักที่หมักหมม
รักสามเส้าเรานั้นมันโสมม
อยู่ก็จมปวดร้าวผ่าวดวงแด
.. จงไปเถิดเธอนั่นฉันไม่หวง
มิต้องห่วงหวนมาอย่าแยแส
เถอะ...ไปอยู่เคียงเขาเฝ้าดูแล
ขอเพียงแต่หยุดทำชั่วมั่วเสียที
.. ฉันมิเหลือสิ่งใดให้เธอแล้ว
ใจมันแผ่วเพราะรักไร้ศักดิ์ศรี
อยู่ก็เจ็บจบก็เหงาเศร้าฤดี
จบเพียงนี้เถิดหนอขอแยกทาง
.. จะมิโกรธโทษใครแม้ใจช้ำ
ถือเป็นกรรมชดใช้ไม่บาดหมาง
มิจองเวรขอถอยยอมปล่อยวาง
เดินสายกลางไม่ขอแข่งหยุดแย่งชิง
พิมพ์อุบล
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๖๒
หมวดความบันเทิง
