อย่าลืมฉัน

~.. อย่าลืมฉัน ..~

~.. เข้าหน้าร้อนอ่อนใจอย่างไรหนอ
ต้นไม้ห่อหมดเขียวใบเหี่ยวแห้ง
ลมพัดมาพาให้ไร้เรี่ยวแรง
ทุ่งนาแล้งลำธารพานเหือดไป

~.. อยู่ผู้เดียวเปลี่ยวอุราพาหมองหม่น
เหงาเจือปนสลดมิสดใส
คิดถึงวันเก่าก่อนสะท้อนใจ
มีผองเพื่อนเคียงใกล้ทุกเช้าเย็น

~.. ทั้งกบเขียดวัวควายมากมายนัก
คอยมาทักทายกันทุกวันเห็น
มิเคยเหงาเศร้าหมองต้องลำเค็ญ
นับถือเป็นเพื่อนพ้องพี่น้องกัน

~.. เมื่อหน้าฝนคนเอาเรามาตั้ง
คอยระวังผู้ร้ายทำลายขวัญ
เมล็ดข้าวที่หว่านอาหารมัน
พวกนกนั่นหิวโหยขโมยกิน

~.. จนต้นข้าวเติบใหญ่ได้เมล็ด
ก็เก็บเกี่ยวเบ็ดเสร็จสมถวิล
เหลือเพียงซากตอข้าวที่ผืนดิน
วัวควายต่างหายสิ้นมิกลับคืน

~.. ผ่านทั้งฝนลมหนาวร้าวดวงจิต
หน้าร้อนชิดชอกช้ำจำทนฝืน
หุ่นไล่กาอย่างเราเฝ้ากล้ำกลืน
น้ำตารื้นรินไหลใครเหลียวแล...

~.. พิมพ์ อุบล ..~
๕ มีนาคม ๒๕๖๒