เจ็บ...จำ

~.. เจ็บ...จำ ..~
(กลอนกลบท)

~.. จำจรจาก จากจรลี้ หนีไกลห่าง
ต้องลาร้าง ร้างราก่อน อ่อนใจแสน
เพราะเจ็บจิต จิตเจ็บช้ำ ค่ำว่าแฟน
จึงเคืองแค้น แค้นเคืองเขา ทำเศร้าตรม

~.. มาลวงรัก รักลวงหลอก ชอกช้ำยิ่ง
หักอกหญิง หญิงอกเดาะ เพราะขื่นขม
ทนกล้ำกลืน กลืนกล้ำเจ็บ เก็บนานนม
ฝืนใจข่ม ข่มใจสาว ซ่อนร้าวราน

~.. เมื่อแรกพบ พบแรกรัก สลักจิต
มาเชยชิด ชิดเชยอ้อน ป้อนคำหวาน
เอาใจใส่ ใส่ใจอยู่ คู่ดวงมาน
พอเนิ่นนาน นานเนิ่นเข้า เขากลับกลาย

~.. เธอแปรเปลี่ยน เปลี่ยนแปรภักดิ์ รักหญิงอื่น
ยามค่ำคืน คืนค่ำพลบ ก็หลบหาย
แอบไปเที่ยว เที่ยวไปขลุก สนุกกาย
โธ่ผู้ชาย ชายผู้ดี ที่เมามัว

~.. จบกันแล้ว แล้วกันนะ ขอละทิ้ง
มิแย่งชิง ชิงแย่งใคร ให้ปวดหัว
เจ็บแล้วจำ จำแล้วว่า อย่าปล่อยตัว
เผลอรักมั่ว มั่วรักซ่อน อ่อนอุรา

~.. ก่อนจากไป ไปจากกัน ณ วันนี้
ทุกถิ่นที่ ที่ถิ่นใด ในผืนหล้า
หากพบพาน พานพบเจอ เธออีกครา
ขอได้อย่า อย่าได้เบียด เฉียดใกล้กัน

** กำหนดให้ใช้คำที่ สาม,สี่ ซ้ำ และสอง,ห้า ซ้ำ นอกนั้นเหมือนกลอนแปดปกติ (หรือกลอนเก้า) ก็ได้ค่ะ

พิมพ์อุบล
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒