จากใจที่ไร้ค่า

.....จากใจที่ไร้ค่า.....

.รักกันนานผ่านใจทำไมเปลี่ยน
กลับวนเวียนยากรับหันกลับหลัง
ใช้สายตาพาหยิ่งเหมือนชิงชัง
สิ้นความหวังร้าวรอนจนอ่อนใจ

.เคยรักมากจากจิตยามชิดขวัญ
แค่จากกันเพียงปีกลับมีใหม่
ทิ้งความขมตรมเศร้าเหมือนเผาไฟ
น้ำตาไหลยากรับรักกลับคืน

.ทิ้งความหวานพานขมสายลมล่อง
ชีวิตต้องชอกช้ำระกำฝืน
จมความเศร้าเหงาย้ำทนกล้ำกลืน
ได้แต่ยืนเดียวดายสุดท้ายรอ

.สิ้นความหวังพังครืนยากฝืนจิต
กลืนยาพิษอีกครั้งรักพังต่อ
แสนเสียดายสายไปทำให้ท้อ
ไม่อาจง้อเธอนั้นให้หันมา

.รักขาดสายกลายช้ำตอกย้ำอยู่
ทั้งที่รู้หัวใจมันไร้ค่า
รักสูงส่งคงหายลับสายตา
เกินไขว่คว้ารักล่มแทบจมดิน

.หัวใจรักภักดีตอนนี้เจ็บ
ดั่งคมเล็บเหน็บหนาวเมื่อคราวสิ้น
รักมันตรมขมปร่าน้ำตาริน
ไม่อาจยินเสียงรัวของหัวใจ.

...อุทัย.....มีสีสรรพ์............
สมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิงแห่งประเทศไทย
สโมสรนักกลอนเชียงใหม่-ลำพูน
ขอบคุณเจ้าของลิขสิทธิ์ภาพสวยจากอินเตอร์เน็ต