ต่อไป →

[พยัคฆ์]

 

หอม-แห้งคาต้น ดีกว่าร่วงหล่นให้คนเหยียบย่ำ




..แสงแดดอ่อน ตอนเช้า ในราวป่า  
มวลมาลา ล้วนส่งกลิ่น ประทินหอม
ช่างสวยซึ้ง มวลหมู่ผึ้ง เคล้าคลึงตอม  
กลิ่นเจ้าหอม ประกาศไกล ในพนา

..บ้างเบ่งบาน เต็มลานชิด ติดกับดิน  
แสนหอมกลิ่น ปาริชาติ ปรารถนา
หมู่ภมร ตามชิด ติดอุรา            
ตระการตา ชวนสะดุด ให้หยุดชม

..บ้างสีสัน ชวนใฝ่ปอง งามต้องจิต    
ใครหนอคิด ปั้นจำเพาะ งามเหมาะสม
ส่งกลิ่นหอม ลอยไกล ไปตามลม  
ชวนนิยม หลงใหล อยากได้เชย

..บ้างอยู่สูง ไกลเกินเงื้อม มือเอื้อมถึง  
 เฝ้าคะนึง ลำบากจิต คิดเปิดเผย
เฝ้าแอบแหงน มองฟ้า ดูน่าเชย  
ยากจะเอ่ย ถามทัก ด้วยหักใจ

..มองโคนต้น หนุ่มนิยม หวังชมชิด    
เมื่อพินิจ จิตก็สั่น ด้วยหวั่นไหว
กลัวมาลี หลงคารม ระทมใจ  
หาดเผลอไผล พลาดพลั้ง ยากยั้งคืน

..ขอส่งใจ มาเชียร์ช่วย ให้สวยนาน  
อย่ารีบบาน ร้อนรน จงทนฝืน
สวยให้ทน หอมให้นาน นะขวัญยืน  
อย่าเป็นอื่น ด้วยเป็นห่วง ร่วงลงดิน

..อันนารี เปรียบมาลี ที่สีสวย        
อยากชี้ช่วย หอมความดี ที่ถวิล
หากหอมแห้ง อยู่บนฟ้า ไม่ราคิน  
ไม่ตกดิน  ให้ชายฝัน... นั้นแหละดี

.....พยัคฆ์.....


(ปล.ผู้หญิง เปรียบไปก็เหมือนดั่งดอกไม้ที่มีสีสวยงามและมีกลิ่นหอม หากยังไม่มีหนุ่มที่ถูกใจมาชอบ
ยอมเป็นสาวโสด เนื้อหอม แบบคนที่รักษาความดีๆกว่าสละโสดแล้วมีชีวิตที่ต้องอับเฉา
เพราะถูกผู้คนดูถูกเย้ยหยัน ถ้าเป็นอย่างนั้นยอมเหี่ยวแห้งแต่หอมหวนคาต้น อยู่บนที่สูงๆ
ดีกว่า ร่วงหล่นตกลงมา เพื่อให้คนเหยียบย่ำบนผืนดิน)

[น้องขวัญ น้องขวัญ น้องขวัญนะจ๊ะ]

..ในบางครั้ง  นั่งคิด จิตหวั่นไหว
เวลาไว หมุน-วน จนเร็วรี่
สิ่งที่หวัง ดั่งคิด จิตเปรมปรี
ก็ต้องมี อันเลิกล้ม ไม่สมใจ

..อยากแห้งเหี่ยว คาต้น ให้คนชื่น
หน้าระรื่น แต่จิตหมอง ไม่ผ่องใส
ยิ่งนับวัน ยิ่งผ่าน นานเกินไป
เหลืออะไร ให้เชยชม สมดังปอง


ขวัญ

[พยัคฆ์]

อย่าน้อยใจ ไปเลยจ๊ะ นะน้องหญิง
เพราะเรื่องจริง นั้นลำบาก ยากเปิดเผย
“ในอยากออก นอกอยากเข้า” เศร้าจริงเอย
ยากจะเอ่ย อึดอัดเอื้อน ไปเปื้อนใคร

ต้องทนฝืน กักเก็บกด รันทดนัก
ยากจะหัก โยนให้ใคร กระไรได้
ละครจบ ปิดโรงลง คงโล่งใจ
หยุดตรมใจ ทุกข์ระทม ไม่จมเลน

อยู่ต่อหน้าใครใคร ทำใจชื่น
หากไม่ฝืน เขาจะซ้ำ จำถึงเหลน
แบกของหนัก ใช่จะดี เหมือนมีเวร
สวย-โสดเล่น ให้ชายแค้น แสนสุขใจ

เพราะโลกนี้ สุขเธอรู้ อยู่ที่จิต
อย่าได้คิด ฝากหัวใจ กับใครได้
ความสุขนี้ จะดีเหมาะ เพราะฝึกใจ
ไม่หมองไหม้ พบสวรรค์  นิรันดร

---พยัคฆ์---


 

[ผู้พัน ใหม่ ไม่หวานแล้ว (จืดสนิท)]

...เกิดเป็นคนนั้นลำบากยากนักหนา
ครองกายาเป็นคนงามตามแม่สอน
อย่าเกลือกกลั้วอบายมุขทุกขั้นตอน
จงสังวรชีวิตนี้ไม่จีรัง

...ยิ่งถ้าสวยด้วยกิริยามารยาท
อย่าประมาทใช้ชีวีที่ผิดพลั้ง
จงแห้งเหี่ยวคาต้นคนไม่ชัง
ดีกว่านั่งทุกข์ระทมบนตมโคลน

พี่ใหม่ครับ