นิทานเรื่องยาว ของพ่อ

นิทานเรื่องยาว ของพ่อ
ตอนเด็กๆ เราก็เป็นคนหนึ่ง ที่ชอบฟังนิทานก่อนนอน
คืนไหนถ้าพ่อนอนอยู่ที่บ้าน ไม่ไปทำงาน พ่อก็จะเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนเสมอ
เนื่องจากพ่อเป็นทหาร นิทานที่ฟังก็เป็นเรื่องทหารไปรบเสียเป็นส่วนใหญ่
   ทีนี้ถ้าชอบเรื่องไหน จะขอฟังซ้ำไม่ได้ เพราะพ่อจะเล่าไม่เหมือนเดิม
จนพ่อไม่รู้จะเอาเรื่องอะไรมาเล่าต่อ เพราะเล่ามาเป็นปี พ่อจึงมีช็อตเด็ด
เป็นความคิดของแม่
ว่าให้พ่อเล่าเรื่องยาวสิ เล่าแบบนิยายเรื่องยาว ซึ่งเราก็ยอม
พ่อเริ่มต้นเล่าว่า
กาลละครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
  มีทหารหนึ่งกองพัน ยกทัพไปตีเมือง เมืองหนึ่ง
ต้องเดินทางด้วยเท้า เดินมานานตั้งแต่เช้า
  พอตกเย็นก็มาเจอแม่น้ำกว้างใหญ่มาก
ขวางอยู่ข้างหน้า ผู้บังคับกองพันก็สั่งให้ลูกน้องเดินสำรวจ ว่าแถวนี้มีเรือบ้างไหม
เพราะมองแล้วไม่เห็นแม้แต่บ้านผู้คน สักพักทหารก็กลับมาบอกว่า ไม่มีเรือเลย
เห็นอยู่แค่ลำเดียว ของตาแก่ๆ เอาไว้หาปลา แต่ลำเล็กนิดเดียว
นั่งได้แค่ 2 คน เอาไหม
ผู้พันบอกว่า เอาสิ ไม่เอาแล้วจะเอาที่ไหนข้าม ว่ายไปก็ไม่ไหว
จรเข้จะกินทหารหมดเสียก่อน
  ทหารจึงไปเอาเรือมา ขนทหารไปได้ทีละคน ๆ
แล้วพ่อก็เงียบ แกล้งหลับ เราก็นึกว่าพ่อหลับ
พ่อขา ๆๆๆๆ ตื่นสิคะ เล่าต่อยังไม่จบเลย
อ้าว ก็พ่อบอกแล้วว่าเรื่องยาวไงล่ะลูก รอให้ทหารข้ามไปให้หมดก่อนสิ
  จะได้เล่าต่อ
นี่เพิ่งข้ามไปได้ 4 คนเอง นอนก่อนเถอะลูก
ทหารข้ามไปหมดกองพันเมื่อไหร่ แล้วพ่อจะเล่าต่อ
ตั้งกองพันนะคะพ่อ นี่ แค่ 4 คน แล้วเมื่อไรลูกจะได้ฟังอีก พ่ออย่าโกงลูกสิคะ
อ้าวก็เราตกลงกันแล้วนี่นา ว่านิทานเรื่องยาว
เอาล่ะทหารข้ามไปหมดเมื่อไรแล้วมาบอกพ่อนะ
วันนี้พ่อทำงานเหนื่อยมาก พ่อง่วง ขอพ่อนอนก่อนนะลูก
และ จนบัดนี้ พ่อก็ยังเล่านิทานเรื่องนั้นไม่จบเลยค่ะ ผ่านมาร่วม 20 กว่า ปีแล้ว
ไม่ทราบว่า ทหารกองพันนั้น ข้ามแม่น้ำไปหมดแล้วยัง....