คำสอนพ่อ....สถิตย์ใจไทยนิรันดร์...(๑๖)

"....การให้การศึกษานั้น คือ การแนะนำส่งเสริมบุคคล ให้มีความเจริญงอกงามในการเรียนรู้
การคิดอ่าน การกระทำตามอัตภาพของตนโดยมีจุดมุ่งหมาย ในที่สุดให้สามารถนำเอาคุณสมบัติทั้งปวงที่มีในตัวออกมาใช้
ให้เป็นประโยชน์เกื้อกูลตนเกื้อกูลผู้อื่นได้ โดยสอดคล้องไม่ขัดแย้งเบียดเบียนกัน เพื่อที่จะได้อยู่ร่วมกันเป็นสังคมเป็นประเทศได้…”
(พระบรมราโชวาทในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตวิทยาลัยวิชาการศึกษา พิษณุโลก ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๑๖)

...ในการศึกษานั้น นอกจากตัวเราที่ศึกษาจนแตกฉานในวิชาการแล้ว สิ่งสำคัญต่อจากนั้นนั่นคือ
การแบ่งปันความรู้ที่เรามีให้คนอื่น หากเราเก็บความรู้ไว้คนเดียว ความรู้นั้นก็จะค่อยๆจางหายไป ไม่มีใครรู้และก็จะถูกลืมในที่สุด
แต่ถ้าเราแชร์ แบ่งปันความรู้ที่เรามีให้ผู้อื่นด้วยแล้วนั้น ความรู้ที่เราศึกษามาก็จะมีคนสานต่อ
พัฒนาขึ้นเรื่อยๆให้คนอีกรุ่นได้รับความรู้ต่อ ความรู้ที่เราศึกษามาก็จะไม่หายสาปสูญไปไหน
แม้ตำราจะถูกทำลายแต่ผู้รับความรู้ก็คงอยู่...เใอความรู้ที่เรามีและหลายๆคนมี
มารวมตัวกันก็จะเกิดความรู้ใหม่ๆไม่รู้จบ มีคนสานต่อ แล้วสังคมนั้นก็จะเป็นสังคมที่รวมเป็นปึกแผ่น
ด้วยสติปัญญาและความรู้ที่ทุกคนมีเท่าๆกันนั่นเอง....

...ธ สถิตย์ในใจไทยนิรันดร์....