ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

. โลกของเธอ..ช่างแสนแคบ กลอนเก้า . ..โลกของเธอ...นั้นคับแคบ เหมือนแอบอยู่ เช่า-เย็นสู่ อาณาจักร ดั่งผลักไส มิเคยเห็น โลกสดสี ศิวิไล เธอจำใจ อยู่ก้นกล่อง มองแล้ว งง . ..โลกของเธอ...วนเวียนว่าย อยู่ชายบ้าน มิจุ้นจ้าน คนนอกบ้าง ช่างประสงค์ เช้าทำงาน เย็นรีบกลับ นับจำนงค์ พอมืดลง ก็เข้านอน ก่อนดวงจันทร์ . ..โลกของเธอ...ช่างเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยวเร้น ดั่งขีดเส้น ให้เธอเดิน เกินจัดสรรค์ ไม่เคยออก นอกเส้นทาง สักบางวัน ความสุขสันต์ เพิ่มชีวี มิมีเลย . ..โลกของเธอ...ไร้สีสัน ของวันรุ่ง อดปรับปรุง หวังก่อเกิด สิ่งเปิดเผย พลาดสิ่งดี ที่แปลกให้ ได้ชมเชย เธอละเลย ดิ้นรนหา สิ้งท้าทาย . ..โลกของเธอ...ผ่านเดือนปี่ ที่หดหู่ ลึกสุดกู่ หมดอารมณ์ ตรมสลาย ชีวิตที่ เหลือ อยู่นั้น สั้นเดียวดาย ถึงวันตาย ทนเจ็บช้ำ จนชำนาญ . ..ชีวิตนี้...ช่างแสนสั้น ฉันอยากบอก โลกภายนอก ใหญ่กว้างขวาง ทางสนาน ออกมาเถิด ออกมาดู หมู่ตระการ สิ่งสำราญ คอยรอมา ตาม...หาเธอ . น้องจ๋า.

.
.
.

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[พยัคฆ์]

[พยัคฆ์]

[พยัคฆ์]

[พยัคฆ์]

[พยัคฆ์]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]