ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

.

.
.

.
.
ปลง
.
.

.
.


... พระสอนสั่ง สังขาร นั้นไม่เที่ยง
ทั้งกลิ่นเสียง รูปรส หมดสรรหา
เมื่อใหม่เล่า เก่าลด หมดราคา
อย่าเริงร่า อวดมี  ดีไม่นาน

...ที่เต่งตึง ดึ๋งดั๋ง ยังฟิตเปรี๊ยะ
ให้ปลงเสีย นี่หรือ คือสังขาร
จงอย่าลืม ยืมใช้ ไว้ประจาน
พอหย่อนยาน แล้วเขา ก็เอาคืน

...ทั้งความดี มีชั่ว  ตัวกำหนด
จิตงอคด ยากไร้  อย่าได้ฝืน
กิริยางาม กายงาม ทุกค่ำคืน
ชีพสดชื่น ไร้ขม ไม่ตรมตรอม

...จงเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ แก่เพื่อนฝูง
จงชักจูง ทำบุญ  คุณถนอม
เห็นใจอยู่ ผู้น้อย  ค่อยประนอม
และยินยอม ดีกว่า ชนะมาร

...คนรักกัน หวั่นพ้อ เขาก็คิด
ว่ามีจิตร ใจดี กี่สถาน
รักตัวตน จนมี ที่การงาน
รักบริวาร พ่อแม่ แก่ชรา

...สำคัญว่า คารม บ่มให้หอม
คนยินยอม ทำตาม เที่ยวถามหา
ถ้าพูดดี ที่ใจ ไม่โรยรา
ย่อมมีค่า แม้ร่างกาย คลาย... หย่อน...ยาน
.
.........น้องจ๋า
.

.
.

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

553