ต่อไป →

[ครภูธน®]

✽ คำบ่นวันฝนบ่า ✽

๏ รู้หลบเป็นปีก...แล้ว          แลเปรย รู้หลีกเป็นหาง.....เลย          ร่อนหล้า วันโกนไม่ละ.......เฉย          หลีกชั่ว วันพระไม่เว้น......ท้า            ต่างท้าทอดกฐินฯ ๏ กินเพื่ออยู่ไม่...เพี้ยง         เจริญพา ใช่อยู่เพื่อกิน......ครา           หยุดครั้น กินอยู่กับปาก.....ประสา        อยากเสพ อยากอยู่กับท้อง..ฉะนั้น        นี่แท้กินวิถีฯ ๏ รักดีหามจั่ว.....ด้วย           เบาเดิน รักชั่วหามเสา.....เชิญ          หนักช้อย ยิงปืนนัดเดียว.....เหิน          เป็นเหตุ ได้นกสองตัว......น้อย          มากเนื้อมากไหนฯ ๏ รักวัวให้ผูก......เว้า           วางยก รักลูกให้ตี..........ปก           แค่ป้อง สวรรค์อยู่ใน.......อก           ละมุนอวบ นรกอยู่ในใจ.......ร้อง          ว่าร้ายเทียวรานฯ ๏ งานหลวงไม้ให้ขาด          ขยันเคลียร์ งานราษฎร์ไม่ให้..เสีย          เสร็จแล้ว พูดเป็นต่อยหอย..เมีย          จึงมาก ดีดลูกคิดราง.......แก้ว         ก่ายน้องกลอยหนอฯ ๏ สิบพ่อค้าไม่....เค้า           ลองเคียง เท่าพระยาเลี้ยง...เพียง        ผ่องล้ำ ปูนอย่าขาดเต้า...เสียง         พระยาสั่ง ข้าวอย่าขาดโอ่ง  ย้ำ           อิ่มยิ้มนานสยาย๚ะ๛                                          คอนพูธน® โคลงกระทู้สี่  ขอบคุณทุกสำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ลองเขียนดู แล้วลบ ยากอ่ะ

[เริงอักษร]

**เสน่ห์ปลายจวัก...นั้น         นวลอนงค์ ผัวรักจนตาย..........หลง        มิร้าง คืบก็ทะเล...............คง          ขนาบค่อน ศอกก็ทะเล.............คาค้าง    ลิ่วคุ้งระลอกคม **เรือล่มเมื่อจอด.....ใกล้       กลับกลาย ตาบอดเมื่อแก่.........วาย       บ่เว้น ตักน้ำใส่กระโหลก....พราย     สมองพร่าง   ชะโงกดูเงา..............เต้น.......จึ่งต้องคิดตาม. ..........*-*.......... เริงอักษร