ต่อไป →

[เกริกบุระ]

อิ่มเอมวันเวลาทุกนาที
 แม้เช้าที่พอมีแสงที่ห็น
 เฝ้าทอดมองโลกเช้าเท่าที่เป็น
 ในเริงเล่นล้อร่ายของสายลม
 
เฝ้าดูนกสีเทาเงาสีทึม
 ทาบฟ้าที่สีขรึมคลี่ครึ้มห่ม
 ในหม่นม่านเมฆหมอกระลอกลม
 เรายังชมชิดชื่นกับคืนวัน
 
อาจไม่เหลือไม้ดอกใหม่ไว้ให้เช้า
 หากดอกไม้ดอกเก่าร้างเปล่านั้น
 ซึ่งกล่นร่วงให้ห่วงหามาเผื่อปัน
 ก็อวลฝันซบแอบอุ่นแนบใจฯ