ต่อไป →

[ศรีเปรื่อง]

รจนะทอ          ก่อกลกานท์
ขับทุระราน       ร้อนระอุใจ
ข้องกมลา        ว่าเพราะกระไร
กลับหฤทัย       ทุกขะทะล้น

ตั้งสติหา           คว้ามุลความ
ตรึกดำริตาม       เหตุและผล
จึงจิตแจ้ง          แดง ณ กมล
ด้วยเพราะวะตน   หิวกระยะหาร         (มาณวกฉันท์ ๘)

ศรีเปรื่อง
๕ เม.ย. ๒๕๕๖

ปล.

รจนะ แผลงจาก รจนา = ประพันธ์
กล = เทคนิค ชั้นเชิงที่กว่าธรรมดา
กานท์ = กลอน
ทุระราน = ทุระ (ลำบาก) + ราน (รุกราน)
มุลคาม แผลงจาก มูลความ
ดำริ = คิด
วะ แผลงจาก ว่า
กระยะหาร แผลงจาก กระยาหาร

[ลิตเติลเกิร์ล]

ร้อนระอุกาย       พ่ายรพิสาด
ฝืนยุรยาตร         อาจจะบ่นาน
กลุ้มหฤทัย          ให้ทรมาน
หวังกวะกานท์      หวานก็จะคลอ

เออสิเนาะเรา        เจ้ายุพยง
เพ้อและเจาะจง     หลงจะพะนอ
ศรีประเปรื่อง         เคืองอุระรอ
หิวมหะพอ            หมดมติความ

 :grimace:
 สาวน้อย

รพิ   =  พระอาทิตย์
ยุรยาตร  =   เดิน
มหะ  =  มาก  

[ศรีเปรื่อง]

   

หากดรุณี             มีกรุณา
ส่งภตตา             มาซะกะชาม
แม้นนุชสรร          กรรณฉลาม
พี่ก็สิตาม             นางจรไป

กวาดคฤห์สถาน    บ้านยุพเยาว์
เอี่ยมพิศเงา         แวววะวะไว
ล้างชำระถ้วย       ช่วยอรไท
เรียมจะมิให้         เจ้าทุระกาย 

ศรีเปรื่อง
๘ เม.ย. ๒๕๕๖

ปล.

ภตตา จาก ภัตตะ = อาหาร
ซะกะ จาก ซัก
กรรณ = หู
ทุระ = ลำบาก

     

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

เขียนไม่เป็น  ส่งกำลังใจให้ก็แล้วกัน นะคะ