ต่อไป →

[เริงอักษร]

..คาดโทษ.. **ขอเป็นคน สุดท้าย ชายตาเลือก มิอยากเสือก สอดร่าง ขวางคนใกล้ ก็สุดแล้ว แต่น้อง มองว่าใคร คงหวั่นไหว อยู่บ้าง เหลือค้างคา **ตัวของเรา นั้นมี เท่าที่เห็น หากมองเช่น เศษสวะ ขยะหนา เชิญเอาเท้า เขี่ยทิ้ง กลิ้งไกลตา หรือจะด่า สำทับ ลับปากคม **เอาให้เหมาะ ใจเหม็ง บรรเลงเถิด อกระเบิด แหลกเหลว เปลวรักขม ถ่มน้ำลาย ใส่เลย ไม่เคยตรม เพียงสาสม ใจน้อง คะนองไป **ก่นโคตรเหง้า ศักราช บาดจิตลึก แทงสักฉึก ด้วยมีด กรีดดูไหม ยิงสักปัง ยั้งย้ำ อยู่ทำไม ช่วยเล็งตรง ขั้วใจ ได้ก็ดี **แต่วันใด พลาดพลั้ง เผลอคลั่งเรา จะมัดมือ มัดเท้า เฝ้าไม่หนี แล้วตบจูบ ฝากรอย สักร้อยที อย่าหวังหนี เลยน้อง ต้องขาดใจ **ถึงวันนั้น คาดโทษ โกรธสุดขีด ต้องเจ็บจี๊ด แน่นอน ตอนหลงไหล วนแทงซ้ำ แทงซ้อน สอนทรามวัย ทะลวงไส้ เลยปรุ ทะลุคา **ด้วยมีดรัก สลักโครม โหมกลางอก ไม่อาจยก หยิบออก บอกเลยหนา จำเอาไว้ เถิดน้อง จ้องเวลา แทงทุกท่า ให้ยับ จับทำเมีย. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๗ ตุลาคม ๒๕๖๐