(กาพย์ห่อโคลง)

กำหนดคือ แต่งกาพย์นี ๑ บท แล้วก็แต่งโคลงสี่สุภาพ ๑ บท สลับกันไป แต่ละวรรค ทั้งกาพย์ทั้งโคลงต้องให้มีเนื้อเดียวกันหรือความหมายอันเดียวกัน วรรคแรกของบาทแรก ให้ขึ้นต้นด้วยคำเดียวกัน หรือคำที่ความหมายเดียวกัน จะขึ้นทั้งวรรคก็ไม่เป็นไร สำนวนนี้ ผมใช้ขึ้นต้นเหมือนกันทั้งวรรค ลองอ่านดูครับ

************************************************************************
(กาพย์ห่อโคลง)

๐๐ วิหคเล่นลม ๐๐

๑ นกบินผินผกฟ้า.....เหินนภาน่าสำราญ
กู่ก้องร้องประสาน.....กังวานแว่วแจ้วจำเรียง

.. นกบินผินผกฟ้า.............เริงสราญ
ร้องเรียกเพรียกประสาน.....กู่ก้อง
เจื้อยแจ้วแว่วกังวาน.........เลอหมู่ สกุณนอ
จับคู่หมู่เพื่อนพ้อง............เร่งร้อยจำเรียง

๒ ยามนั่งฟังนกร้อง..........เปล่งทำนองแซ่ซ้องเสียง
ดั่งสังข์ในวังเวียง.............กล่อมบรรเลงเพลงขับขาน

..ยามนั่งฟังนกร้อง..........ส่งเสียง
ไพเราะเพราะสำเนียง......ยิ่งแล้ว
ดั่งสังข์กล่อมวังเวียง.......พริ้งเสนาะ
เพียงกระจับปี่แก้ว...........ซ่านซึ้งขับขาน

๓ อยากเป็นเช่นนกเจ้า....จับคู่เคล้าแสนเบิกบาน
ข้ามแนวแถวเถื่อนธาร......แล้วบินสู่ภูผาสูง

..อยากเป็นเช่นนกเจ้า......เบิกบาน
จับคู่สู่คคนานต์...............ใหญ่กว้าง
ข้ามแนวเถื่อนลำธาร........พงพฤก ษาแฮ
ข้ามหุบเหวเวิ้งว้าง...........ขอบโค้งไศลสูง

๔ ไกลนักก็จักข้าม.........ล่องลอยตามจิตใจจูง
ปีกกางมิห่างฝูง..............ร่อนลมเหินคงเพลินใจ

..ไกลนักก็จักข้าม...........ตามจินต์
ลอยล่องท่องเมฆิน.........สุขแท้
กางปีกผกโผบิน.............บ่ห่าง ฝูงเฮย
คงเพลิดเพลินเปี่ยมแล้...สุดหล้าฟ้างาม ฯ

**********************************************
..พระเอกดราม่า..
๒๑/๐๗/๕๙