ต่อไป →

[เริงอักษร]

..คนจน โดนเมิน.. **เพราะกระจอก งอกง่อย ด้อยในค่า ใครจะมา ครวญคิด พิศสมัย จำต้องทน อย่างนี้ มิมีใคร วาดแต่หวัง ตั้งไว้ ไร้คนมอง **แล้วสักกี่ คนนะ จะแลเห็น สิ่งที่เป็น ทุกวัน พลันหม่นหมอง หัวใจนั้น หวั่นหวาด ขาดคนจอง ได้แต่พอง คับโต พุทโธปลง **มีแค่บ้าน หลังเดี่ยว เปลี่ยวนักหนา พันไร่กว่า แค่เดิน เพลินต้องหลง พวกหมูหมา กาไก่ ไปแล้วงง ห่วงพะวง ทางออก บอกกันเกรียว **มีรถเก่า เพราะจน ต้องทนขับ เปลี่ยนสลับ เรื่อยไป ใจยังเสียว เบนซ์เล่ ข้างพอร์ช จอดคันเดียว คาดิแลค สีเขียว ไม่เกี่ยวใคร **เงินที่ติด บัญชี มีนิดหน่อย หากเบิกบ่อย หมดตัว กลัวรั่วไหล พันกว่าล้าน ดอลล่าร์ น่าหวั่นใจ อาจพอใช้ แน่แท้ แค่ชาติเดียว. **ใครจะมา เป็นแฟน หนักแน่นนะ คงต้องยอม เสียสละ อย่าขุ่นเขียว จะขอฝาก กายไว้ ไม่หน่ายเชียว ให้ช่วยเยียว ยาหน่อย คนด้อย..ราคา. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๘ สิงหาคม ๒๕๖๐