รำลึก 28 ปี สืบ นาคะเสถียร....

....กลางป่าใหญ่ ณ ห้วยขาแข้ง
....ชายผู้หนึ่ง ใด้ปักหลักวิจัย สำรวจ สิ่งมีชีวิตในผืนป่าแห่งนี้ พบสิ่งมีชีวิตมากมาย
ทั้งสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับการอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าสืบไป

....ชายคนนี้พยายามที่จะเสนอให้ทางราชการมีมาตรการป้องกันรักษาผืนป่าแห่งนี้
ให้พ้นจากเงื้อมมือของกลุ่มคนที่ต้องการล่าสัตว์เพื่อความสนุก ต้องการลักลอบเอาไม้มีค่าออกจากป่า
ต้องการรุกรานผืนป่าที่เริ่มเหลือน้อยในไทย แต่ทางการก็หาใส่ใจไม่ กลับปล่อยเลยตามเลยไป

...วันแล้ววันเล่า ชายคนนั้นก็ยังทำการวิจัย สำรวจต่อไปเรื่อยๆ
....และเขาก็ยังเสนอเรื่องต่อไปเรื่อยๆไม่หยุดหย่อน แต่ทางการก็ไม่ใส่ใจเหมือนเดิม.....
....คืนวันที่ 31 สิงหาคม 2533....ชายคนนี้เริ่มเก็บข้าวของ สั่งงานให้ลูกน้องตั้งศาลเคารพผู้เสียสละในผืนป่านี้
และจัดแจงสิ่งของทรัพย์สินต่างๆจนเรียบร้อย เขาขอตัวไปพักผ่อน และใด้เขียนจดหมายไว้หกฉบับ

....คืนนั้นผ่านไปด้วยดี ปกติทุกอย่าง....
....เช้าวันที่ 1 กันยายน 2533....เช้าวันปกติของที่นั่น แต่ฉับพลัน
....เสียงกระสุนปืนลั่นไกสนั่นผืนป่าห้วยขาแข้ง....จนเที่ยง เจ้าหน้าที่เข้าไปพบชายคนนี้นอนสิ้นใจบนที่นอนของเขาอย่างสงบ
....หลังจากนั้นสองสัปดาห์ ทางราชการจึงมีการประชุมหาแนวทางป้องกันการบุกรุกป่าห้วยขาแข้ง
ซึ่งชายคนนี้พยายามเสนอมาตลอดแต่ไม่ประสบผลสำเร็จ มาสำเร็จเอาในวันที่เขาหมดลมหายใจแล้ว....

....ชายผู้นี้คือ สืบ นาคะเสถียร ชายผู้อุทิศชีวิตเพื่อปกป้องผืนป่าที่เขารัก....
....นับจากวันนั้น ผ่านมา 28 ปีแล้ว ที่เสียงปืนนั้นดังลั่น บาดหัวใจทั่วทั้งผืนป่าห้วยขาแข้ง....