ต่อไป →

[เริงอักษร]

..จันทร์แย้ม แต่แรมใจ.. **จันทร์เจ้าเอย สวยคม ภิรมย์รื่น ทุกค่ำคืน เฝ้ายล คลายหม่นเหงา ลอยจากซ้าย ไปขวา ผ่านหน้าเรา รู้หรือเปล่า ใครหนอ รอชื่นชม **ขาดแสงเยือน คราใด ทุกข์ไม่สร่าง นอนฝันค้าง ทุกที มิสุขสม มีแต่เพียง ดาวลอย พลอยระทม ต้องขื่นขม ดวงใจ ไร้เงาจันทร์ **หากวันไหน เดือนแรม ไม่แย้มส่อง แพรสีทอง เคยเห็น เช่นสวรรค์ เปลี่ยนเป็นแพร สีดำ ช้ำจาบัลย์ แสนโศกศัลย์ จมลึก เกินนึกเดา **ไปส่องแสง แห่งใด ใยลืมสิ้น ว่าผืนดิน โหยหา พาโง่เขลา เหนื่อยจนล้า คว้าไว้ ได้เพียงเงา คงต้องเฉา รอคอย อย่างน้อยใจ **มาคืนนี้ จันทร์เลื่อน เคลื่อนตัวต่ำ ช่างงามล้ำ ตรึงตรา ฟ้าสดใส แต่กลางจิต ผิดแผก แตกต่างไป เพราะทรวงใน มืดดับ กลับแรมรา. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๗ มิถุนายน ๒๕๖๐

[ศศิ อักษราศรม]

ลอยตุเลงเคว้งคว้างกลางเวหน
ยินเสียงบ่นของชายคล้ายกล่าวหา
จันทร์มิเคยลำเอียงเพียงสักครา
ไยต่อว่ากันนี่...โธ่ชีช้ำ

จันทร์ไสเจีย...เสียใจ จนไตกระอัก
ลอยมาทักถามสุขทุกคืนค่ำ
เพราะคิดถึงจริงหนอขอกล่าวย้ำ
คนใจดำ แสร้งเฉไฉใส่ร้ายกัน

 

[เริงอักษร]

 

**มารออยู่ หลายคืน ยืนคอยเก้อ เหมือนละเมอ วุ่นวาย ภายในฝัน เฝ้าชะแง้ แลจ้อง มองแต่จันทร์ มิเว้นวัน เลยหนอ ขอบอกความ **เห็นแต่เมฆ สีดำ คล้ำเป็นถ่าน จะชื่นบาน อย่างไร ให้หวั่นหวาม ใช่ว่าเรา ใจดำ ย้ำทุกยาม จันทร์ที่งาม ใยหลบ ไม่สบตา. ..หากฉันเพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย 55.. เริงอักษร