ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

วิถีชีวิต กลอนเก้า

--ขับรถผ่าน ตรงย่านนั้น วันแล้วเล่า
เก็บเรื่องราว ที่พบพา มาเล่าขาน
สองแม่ลูก ร้อยดอกไม้ ใต้สะพาน
ดูละลาน เพื่อเอาไว้ ขายคนจร

--ดอกมะลิ สีขาวผ่อง กองในถาด
ลูกหมายมาด จัดเรียงตาม คำแม่สอน
ร้อยอุบะ พ่วงเป็นแถว ตามแนวนอน
กุหลาบซอน อยู่ข้างล่าง ตรงกลางพวง

--เมื่อรถติด ชิดหลายคัน ตะวันจ้า
หนูอ่อนล้า แบกถาดส่าย คล้ายจะร่วง
ก้มเมียงมอง ถามว่า "พี่ ..เอากี่พวง"
แล้วทิ้งช่วง ตอนไฟเขียว เลี้ยวลดไป

--เห็นแก้มป่อง ขี้มูกกรัง ตั้งใจขาย
แดดเผากาย ผมกรอบแดง เปียแกว่งไหว
ที่ซื้อเพราะ สงสารเจ้า เศร้าหัวใจ
รถขวักไขว่ หวาดเสียว กลัวเกี่ยวชน

--วันนี้ขับ เลี้ยวรถผ่าน ย่านนั้นอีก
เด็กหลบหลีก รถไปมา น่าฉงน
หนูแก้มป่อง อยู่ไหนเล่า เจ้าหน้ามล
หรือสับสน ในหนทาง ตาพร่างพราย

--เด็กชายเดิน แบกถาดมา ยืนหน้ารถ
จึงได้ลด กระจกถาม ยามแดดสาย
"หนูแก้มป่อง ไปไหนเล่า เจ้าน้องชาย"
"รถชนตาย แล้วครับพี่ ...วานนี้เอง"

น้องจ๋าค่ะ



ภาพจากอินเทอเนท

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[Black Sword]

ท่ามกลางโถงโรงละครนครใหญ่ ความเป็นไปประดุจชีพว่ารีบเร่ง ผลักโลกหมุนกระชุ่นดันบทบรรเลง หนึ่งชีพเคว้งเคยระวิงดับนิ่งนอน ฤๅจะเทียบเปรียบกระไรในโลกหล้า ดิ้นรนหาโหยละเหี่ยมาเกลี่ยป้อน ปากและท้องน้องและพี่ที่ร้าวรอน ทุกบทตอนมีวันดับลับลาโรง อีกฟากหนึ่งอาจจะเห็นที่เป็นอยู่ อย่างเลิศหรูสุขสบายให้โอ่โถง ต่างปัจจัยรับและคลี่ที่อยู่โยง คือเค้าโครงแห่งสังคมคนละชั้น สิ่งที่เหมือนคือดวงตาอันจ้าแจ้ง ประกายแสงประกอบเห็นเด่นรังสรรค์ ประดุจดาวพราวสว่างกระจ่างพลัน ดวงหนึ่งสู่สรวงสวรรค์ในวันนี้ ความวัยเยาว์มิเท่ากันนั้นต่างค่า ดุจมาลาหรือมาลัยให้ต่างสี หนึ่งแห้งผากบนถนนหนชีวี อีกหนึ่งอาจเอมฤดีที่อาคาร อยู่ท่ามกลางโรงละครนครใหญ่ แต่ละคนดิ้นรนไปในสังสาร แต่ละฉากที่ประสบและพบพาน คือฉากม่านแห่งวิถี.. ที่ล้วนเป็น ฯ : . - Black Sword -  (หมู มยุรธุชบูรพา)

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

649