1
เมื่อ: 8 ชั่วโมงที่แล้ว
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (เรื่อง ข้างหลังภาพ ๓)
*เสียงบีบแตรแต่ไกลในท้องทุ่ง "วสันต์"ยุ่งกับงานด้วยการสอน มอเตอร์ไซค์วิ่งรี่ที่สันดอน หยุดเครื่องผ่อนจอดคาหน้าโรงเรียน
*ตะโกนเรียกครู"วสันต์"ลั่นอึงมี่ อ้อ..บุรุษไปรษณีย์ขี่บังเหียน เป็นหนุ่มน้อยตาคมตัดผมเกรียน มีจดหมายลงทะเบียนเขียนถึงคุณ
*รับมาอ่านทันใดใจสะดุด ตรงที่สุดท้ายคำทำหัวหมุน เพราะว่าแม่อุปถัมป์คอยค้ำจุน เป็นไข้วุ่นยิ่งนักหนักอาการ
*ให้กลับบ้านโดยด่วนทวนคำบอก จิตกระฉอกร้อนรนบนข่าวสาร รีบจัดเก็บเสื้อผ้ามิช้านาน เพื่อกลับบ้านเร็วไวใจไม่ดี
*มิได้แจ้งกับใครในวันกลับ เหมือนว่าลับลี้กายหายหลบหนี เมื่อ"คิมหันต์"ย้อนมาหาอีกที จึงไม่มีแม้เงาเศร้าอุรา
*เรื่องจะเป็นอย่างไรในตอนต่อ ใครที่รอ ใครที่รัก เป็นนักหนา ข้างหลังภาพนั้นไซร้ได้พรรณนา เขียนไว้ว่าอย่างไรให้ท่านชม.
เริงอักษร
#ข้างหลังภาพ#กลอนแปด |
|
2
เมื่อ: 01 มิถุนายน 2567, 10:54:50 AM
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
. ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (เรื่อง ข้างหลังภาพ ๒)
*"คิมหันต์"เอ๋ย "คิมหันต์"ฝันสดใส ต้องจากไกลถิ่นฐานซมซานถาม อนาคตวาดหวังยังสวยงาม ไม่ครั่นคร้ามโพยภัยที่ได้เจอ
*ต้องมาเป็นสาวเสิร์ฟเขาเปิบข้าว ผัดหน้าขาวปากแดงใช่แกล้งเผลอ ยกอาหารหวานคาวคราวรับเบอร์ โต๊ะที่เธอดูแลตั้งแต่เย็น
*กว่าจะเลิกล่วงมาเวลาดึก ในจิตนึกเหนื่อยหน่ายเนื้อกายเหม็น แลกกับเงินเล็กน้อยพลอยลำเค็ญ แต่ก็เป็นหนทางพลางเลือกเดิน
*เห็นเขากินทิ้งขว้างอย่างไร้ค่า ดูเถิดหนาทำไปไม่ขัดเขิน ยังมีคนอดอยากมากเหลือเกิน เขาช่างเพลินจริงเออพลันเหม่อมอง
*คนมีตังค์นั่งนอนใช้ไม่เคยผิด ทั้งชีวิตฟุ่มเฟือยเมื่อยซื้อของ อยากจะได้สิ่งใดสมใจปอง ตามครรลองคนรวยด้วยเงินมี
*หันมามองตัวเองเซ็งชีวิต ฟ้าลิขิตให้จนทนหมองศรี ต้องกล้ำกลืนฝืนสู้อยู่ทุกที ไม่อาจหนีหลุดพ้นเหลือจนใจ
*คิดถึงแต่..พี่ "วสันต์" วันที่จาก เพราะว่าอยากเพิ่มค่าพาสดใส พอเป็นหน้าเป็นตาคราควงไป เดินตามแห่งหนไหนไม่อายคน
*ดูช่างเป็นเรื่องแปลกวันแรกพบ เพียงได้สบตาเธอเพ้อสับสน สั่นประหม่าถ้วนทั่วหัว..วกวน มากเสียจนเป็นไข้ตอนไปเรียน
*พี่เป็นครูฝึกสอนก่อนจะจบ ทุกวันพบแน่นอนตอนขีดเขียน น้องขยันหมั่นท่องต้องพากเพียร หมายจะเปลี่ยนเป็นพลังที่ตั้งตา
*มุ่งใจเน้นเอ็นทรานส์ผ่านสักรอบ เป็นคำตอบมิพลาดปรารถนา พอเรียนจบครบสิ้นปริญญา จะกลับมารับขวัญวันของเรา
*แล้วความรักหักย้อน ณ.ตอนไหน จึงทำให้หนุ่ม"วสันต์" นั้นหงอยเหงา ถ้าอยากรู้ดูเพลินเกินคาดเดา เรื่องที่เศร้ารันทดมีบทตอน.
เริงอักษร
#ข้างหลังภาพ#กลอนแปด |
|
3
เมื่อ: 01 มิถุนายน 2567, 10:48:02 AM
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (เรื่อง ข้างหลังภาพ ๑)
*ณ.มุมหนึ่งเตียงนอนตอนรุ่งสาง "วสันต์"วางภาพถ่ายตรงปลายหมอน มองรูปของ"คิมหันต์"พลันร้าวรอน จิตสะท้อนคิดถึงตรึงฤดี
*แม่โฉมยงคงตื่นคืนจากหลับ บิดกายรับแสงทองส่องฟ้าสี เหลืองรงรองผ่องแผ้วแก้วรุจี ในธานีเมืองหลวงแสนห่วงใย
*ลืมพี่ชายคนนี้ที่เคยรัก ทิ้งจมปลักแล้วหรือคือไฉน มิติดต่อคืนกลับลับลาไกล รู้เถิดใจพี่อนาถเพราะขาดเธอ
*ไปเรียนร่ำตำราคว้าประกาศ ที่หวังวาดเอาไว้ไยพลั้งเผลอ ลืมคนอยู่ข้างหลังคลั่งละเมอ อยากพบเจอเนื้อนวลปั่นป่วนทรวง
*บอกจะไปสี่ปีวันที่จาก น้ำตาพี่ไหลพรากมากด้วยหวง ซึมตกในไร้เสียงเพี้ยงคำทวง ว่าแสนห่วงเหลือล้นท้นทวี
*พี่ขอฝากดวงใจไปถึงเจ้า ทุกวันเฝ้ามอบให้ไม่ถอยหนี พร่ำสวดมนต์บทขลังด้วยหวังดี ให้กับน้องทุกนาทีที่หลับลง
*พลิกกลับดูด้านหลังยังเห็นได้ เขียนว่า"รัก หมดใจ"ไม่ลืมหลง เอานิ้วลูบหมึกจางวางแล้วปลง นวลอนงค์เงียบหายละลายตาม
*นับดวงดาวพราวฟ้าถ้าจำได้ จากทิศเหนือจรดใต้ใจคอยถาม เคยนั่งจ้องมองจับกับคนงาม ในทุกยามค่ำคืนชื่นหทัย
*จำได้หมดทุกดวงไม่ลวงหลอก มีชื่อบอกดาราน่าหลงไหล แต่ดาวน้องดวงนั้นพลันห่างไกล ทิ้งพี่ไปลาลับมิกลับมา
*ฝั่ง"คิมห้นต์"นั้นเหรอเธออยู่ไหน จะมีใจเหมือนกันคอยฝันหา หรืออาจเป็นเรื่องจริงทิ้งสัญญา ลืม"วสันต์"สิ้นท่าน่าคิดตาม.
เริงอักษร
#ข้างหลังภาพ#กลอนแปด |
|
4
เมื่อ: 31 พฤษภาคม 2567, 05:12:27 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (คนข้างบ้าน จบบริบูรณ์)
*น้องคงลืมแล้วล่ะ ณ.วันก่อน หากว่าย้อนคิดดูจะรู้ว่า ดาวเคยก้าวเข้าร้านพานพบตา แล้วเรียกหาซื้อกุหลาบกาบกลีบแดง
*พร้อมเขียนการ์ดอักษรพรวันเกิด พี่แอบเปิดจึงรู้ดูแสลง "ขอมอบแด่น้องดาวสาวบ้านแลง" เช้าจัดแจงแขวนรั้วให้ตัวเอง
*พี่จึงจัดช่อใหม่ใส่แดงเหลือง เป็นช่อเขื่องกว่าเก่าที่เบาเหวง เขียนอวยพรแขวนย้อยห้อยโตงเตง ให้คนเก่งแสนดีที่ต้องตา
*เย็นก็แขวนแทนที่มีใจมั่น หวังสักวันพึงจบได้คบหา เพราะสงสารเหลือเกินดาวเดินมา จากบ้านนาโดดเดี่ยวคงเปลี่ยวใจ
*พี่ยังเช่าบ้านดูอยู่ข้างข้าง นอนฝันค้างเนิ่นนานพาลหวั่นไหว ทำทุกอย่างเพื่อน้องต้องหทัย ขอทรามวัยอย่าโกรธคิดโทษเลย
*ดาวได้ฟังนั่งอึ้งถึงอ้าปาก ไยทำมากอย่างนี้ที่เฉลย ซึ้งสุดห้วงดวงใจในคำเปรย ยังไม่เคยได้รับกับชายใด
*ส่งตาหวานมอบไปไร้เคืองขัด อยากกอดรัดตะวันอันสดใส ก็คงเพียงคิดแอบแนบกลางใจ บอกอย่างไรเสียศูนย์กุลสตรี
*หลบหน้าเช็ดน้ำตาที่พร่าไหล ตะวันร่นตัวใกล้ไม่ถอยหนี สองมือกอดปลอบช่วยด้วยปรานี รู้สึกดีเหลือล้ำคำบรรยาย
*กระซิบบอกข้างหูดูน้ำเน่า เหมือนเรื่องเล่าในหนังทุกครั้งฉาย แต่งงานกับผมนะ"จะบ้าตาย" แต่ไม่วายพยักหน้าบ้าก็ยอม
*จากนั้นมาดาวเด่นเล่นในบท เถ้าแก่เนี้ยงามงดซดความหอม รักที่มอบจากตะวันพลันสุกงอม กรุ่นรุมล้อมส่งสุขทุกเช้าเย็น
*คนข้างบ้านถึงคราเวลาจบ เรื่องหน้าพบกันใหม่ไม่ยากเข็ญ เพียงติดตามสักหน่อยจะร้อยเป็น กลอนอ่านเล่นสนุกสนุกสุขกายใจ.
สิมิลัน
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต #คนข้างบ้าน |
|
5
เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 05:14:45 PM
|
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share
|
ผัง : คลค คค คลค
@ วีรธรรม นำใจ ใสสว่าง กล้ามุสร้าง เส้นทาง ท้าผยอง เพื่อ"ระทม" โอกาส สุข(ะ)ปอง กาลสถาน เผื่อผอง ธรรมนิรันดร์
|
6
เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 11:15:22 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (คนข้างบ้าน ตอน ๘)
*สายลมพริ้วปลิวไสวกิ่งใบสน กลิ่นกุหลาบลอยวนล้นสุขสันต์ ใต้แสงเทียนวับแวมแง้มใจพลัน เปิดสวรรค์ส่องหล้าตาจ้องตา
*อาหารค่ำมื้อแรกแปลกรั้วบ้าน กายสะท้านกลางจิตคิดผวา ไฟรักโถมโหมใส่ไร้เมตตา หลอมอุรารุมเร้ากระเซ้าดาว
*อร่อยมากนะคะถ้าจะแพง ทั้งผัดแกงเลิศรสซดแก้หนาว ช่างอุ่นลิ้นกินแล้วแววอิ่มยาว อ้าปากหาวแถมเรอเผลอเสียงดัง
*อุ๊ย..ต๊ายแล้วแก้วตาทำหน้าใส อายแก่ใจเหลือเกินเพลินตกถัง ช่างขายหน้ากล้าเรอ เฮ้อ..เขินจัง ตะวันนั่งหัวเราะบอกเพราะดี
*ไม่ได้ซื้อจากไหนใครเขาขาย แล้วยืดอกแอ่นกายคล้ายสุขี ลงมือเองนะครับกับข้าวนี้ ร่ายกระบี่บรรเลงเพลงหวานคาว
*หูย..เก่งจังนั่งงงดาวสงสัย ผู้ชายไทยน้อยนักจักสืบสาว ฝีมือเยี่ยมเป็นหนึ่งตรึงใจดาว รอยยิ้มพราวชื่นชมสมราคา
*มีเรื่องหนึ่งอยากถามเอ่ยตามตรง ดาวยังงงอยู่เลยเผยหน่อยน่า ทุกตอนเช้าพี่ไปแห่งใดมา จองเบาะให้ทุกคราน่ารักเชียว
*พี่ตะวันลุกลงตรงป้ายเก่า "ดาว"ทุกเช้าแบกงานพานหน้าเขียว น้องได้นั่งมั่นเหมาะเหลือเบาะเดียว บอกมาเดี๋ยวนี้เลยเผยออกไป
*อ๋อ..ทุกเช้าตีห้าข้างท่ารถ ตลาดสดตอนเช้าเขาสั่งไว้ ดอกกุหลาบแดงเหลืองเรืองอุไร ต้องส่งให้ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์
*แหม๋..นึกว่าใจดีจองที่ให้ คนอะไรน่ารักไยหักมุก ยามเห็นเราเดินวิ่งกลิ้งขลักขลุก ก็รีบลุกให้ที่ดีเสียจน
*พี่ก็เห็นทุกเช้าเศร้าจริงน้อง เดินหิ้วของพะรุงพะรังยังหอบขน จ้องขึ้นรถเที่ยวแรกแปลกพิกล เฝ้าดูน้องหน้ามนจนชินตา
*พี่มีร้านดอกไม้ใกล้ป้ายรถ "Sun Flowers" งามงดหมดปัญหา เห็นน้องเดินทุกวันพลันตรึงตรา เหม่อมองผ่านทุกครามาประจำ
*ดาวรู้แล้วไอ้แว่นไร้แผนร้าย เพราะมุ่งหมายแอบรักเลยชักขำ แต่หน้าตาดูดีมีศีลธรรม ฟังถ้อยคำจริงใจไม่หลอกลวง
*คงต้องถามอีกเรื่องชำเลืองคิด ดอกกุหลาบที่ติดตะขิดตะขวง รู้ได้ไงวันเกิดเปิดดูดวง แอบไปล้วงจากไหนให้ตอบมา.
สิมิลัน
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต #คนข้างบ้าน |
|
7
เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 05:53:03 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (คนข้างบ้าน ตอน ๗)
*แสงวูบวาบอาบจ้ามากับฝน พระพิรุณหลั่งล้นบนฟ้าขาว สะเก็ดพร่างทั่วหล้าระย้ายาว หยาดน้ำพราวหล่นแทรกแตกกระจาย
*เปรี้ยงสนั่นหวั่นไหวใจระทึก ฟ้าผ่าลงข้างตึกสำนึกหาย ดาว..ร้องวี๊ดดีดตัวกลัวแทบตาย กระโดดก่ายผลุงผลันเสียงลั่นดัง
*ชั่วพริบตาฟ้าแกล้งแสลงหู ดาวไปอยู่ซอกอกหมกหน้าฝัง ตะกายกอดบนตักน่ารักจัง ตะวันนั่งตัวแข็งตำแหน่งเดิม
*เสียงคำรณคำรามยามฝนรั่ว ไฟสลัวมืดมิดติดตามเสริม จึงสวมกอดดาวไว้ใช้ใจเติม แล้วก็เริ่มปลอบขวัญเป็นขั้นตอน
*กระชับทอดกอดไว้ใช้สองมือ สอดประคองเด็กดื้อเกินยื้อถอน กระซิบแผ่วเสียงเครือเจืออาทร หลับตาก่อนนะดาวสาววิไล
*ฟ้าหลั่งฝนทนหน่อยคอยสักนิด เป็นเกณฑ์กิจธรรมชาติสะอาดใส เสียงสั่นบ้างครางบ้างช่างปะไร ปล่อยมันตกเรื่อยไปในทุ่งทอง
*รินกระหน่ำซ้ำซากหลากเป็นสาย สะกดกายเอาไว้ไม่มัวหมอง แสงเรืองรุ้งพุ่งลิ่วเป็นทิวมอง อย่าหวาดกลัวขัดข้องเลยน้องดาว
*คงมินานนักหรอกพี่บอกให้ ฝนน้ำใสเจือจางที่กลางหาว ถึงเวลาสิ้นเม็ดสะเก็ดพราว ละอองขาวคละคลุ้งจรุงนวล
*ฟ้าจะใสสุกสว่างกระจ่างหล้า พระพิรุณอำลาน่าหอมหวล ดอกไม้ขานบานสะพรั่งตั้งชูชวน อบไออวลหอมกลิ่นประทินจาง
*คืนนี้จันทร์ทอแสงตะแคงเสี้ยว ลอยลดเลี้ยวนวลใยไร้หม่นหมาง อยากจะอยู่อย่างนี้ฤดีวาง กอดดาวไว้กึ่งกลางหว่างหทัย
*ราตรีแสนยาวนานจะพาลจาก หรือมีเรื่องหลายหลากยากแก้ไข บรรยายกลอนตอนหน้าขอพาไป ชมว่าเกิดอะไรใต้เงาจันทร์.
สิมิลัน
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต #คนข้างบ้าน
|
8
เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2567, 05:47:13 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (คนข้างบ้าน ตอน ๖)
*ชักหลงรักเสียแล้วแม่แก้วเกร็ด เหมือน..จเด็ดเกงโก้คอยโงหัว หวังพิชิตกุสุมากล้าแฝงตัว คืนสลัวแอบพบตะปบนาง
*ตะวันเอ๋ยตะวันพลันหน้ามืด ซดแกงจืดบอกอร่อยรอยยิ้มพร่าง ทั้งที่เค็มเต็มขั้นหวั่นวายวาง เกือบตาค้างติดคอก็ทนเอา
*กินไข่เจียวเสียวฟันดันมีเปลือก ไร้ทางเลือกกล้อมแกล้มแย้มชมเขา เคี้ยวกร้วมๆกล้ำกลืนฝืนไม่เบา เดี๋ยวสาวเจ้างอนง้ำต้องทำใจ
*ตักน้ำพริกปลายจวักราดผักแกล้ม ฝีมือแชมป์หวังวาดอาจสดใส รสชาติคงบรรเจิดเลิศวิไล ส่งเข้าปากทันใดไม่ชักช้า
**เอาละเหวยจี๊ดจ๊าดป๊าดติโธ่ ไม่ได้..โม้เกินไปอะไรหวา ทั้งเปรี้ยวเผ็ดเข็ดฟันขึ้นทันตา ยังเงยหน้ายิ้มให้กระไอแอม
*ขอเติมข้าวหน่อยครับขยับช้อน พริกมันร้อนเผ็ดจังแต่ยังแจ่ม ป้ายน้ำตาข้างตัวหัวเราะแซม บอกแอร่มเสียจริงกว่าหญิงใด
*"ดาว" ปิดปากคิกคักยักคิ้วส่ง บอกตามตรงเถิดนะจะแก้ไข มิเคยทำอาหารทานกับใคร อยากลองใจ "ตะวัน" พลันลงมือ
*อุตส่าห์กินทุกอย่างอ้างอร่อย น้อยน้อยหน่อยนะคะจะดีหรือ ทำเป็นเสียเมื่อไหร่ไร้ฝึกปรือ ทุกวันซื้อปากซอยทุกบ่อยไป
*โธ่..โถ่โถน้องดาว..อ้าวแกล้งฉัน ตามมิทันเช็ดหน้าน้ำตาไหล อยากทำโทษสิบหนจนพอใจ ยอมรับไหมคนดีมีทัณฑ์บน
*ต้องไปทานข้าวเย็นเป็นการเหมา ทุกค่ำคืนวันเสาร์ใต้เงาสน สวนกุหลาบแวดล้อมหอมน่ายล เราสองคนก็พอขอสามวัน
*เอ๊ะ..ที่ไหนหรือคะแหม๋..น่าสน ดาวแสนซนแอบยิ้มอิ่มสุขสันต์ โปรดช่วยลงโทษต่อก็แล้วกัน สักสิบวันดีกว่าถ้าพี่ยอม
*สวมเสื้อผ้าเว้าแหว่งแต่งแบบไหน ต้องทาแป้งสดใสใส่น้ำหอม หรือให้หรูดูสะพรั่งดั่งเจ้าจอม ที่รายล้อมฮ่องเต้เสน่ห์พราว
*"ไม่ต้องถึงขนาดนั้น"พลันหัวร่อ ตะวัน..จ้อบอกคำขำปนหาว สบายสบายเถิดหนอรอน้องดาว นัดกันราวทุ่มตรงจงรีบมา
*เดินเลี้ยวซ้ายหน้าประตูดูทางไว้ ตรงเข้าใปข้างบ้านลานบุปผา สวนกุหลาบสวยซ่านตระการตา บ้านพี่เองกานดาว่าอย่างไร
*เสียงฟ้าผ่าดังลั่นพลันไฟดับ ดาวขยับเข้าหาหน้าหวั่นไหว เอาสองมือปิดหูรู้ทันใด ตอนต่อไปสนุกแน่แย่แล้วดาว.
สิมิลัน
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต #คนข้างบ้าน .
.
|
9
เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 06:14:09 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (คนข้างบ้าน ตอน ๕)
*น้ำเกลือหมดกดไปจวนใกล้เที่ยง ไอ้แว่นนั่งข้างเตียงเมียงตาเหล่ ชำเลืองแลคนไข้ใจเกเร ทำปากเบ้บุ้ยใบ้ใช้บอกความ
*ดาวตอบรับกลับบ้านกันดีกว่า อย่าชักช้าเลยหนอแต่ขอถาม คุณชื่อเรียงเสียงไรใจงดงาม เผยมาตามเป็นจริงนิ่งอยู่ไย
*ผมชื่อว่า "ตะวัน" พลันขยับ อยู่ข้างบ้านนะครับรับเสียงใส เมื่อวานนี้เจอฝนบนฟ้าไง กางร่มให้กันลมก่อนล้มลง
*จึงพามาหาหมอเพื่อขอตรวจ หยอดน้ำเกลือสองขวดดวดจนหลง ละเมอว่าผมปล้ำทำให้งง ด่าทอส่งแหลกลิ้นสิ้นความดี
*ฝากรอยเท้าเอาไว้บนใบหน้า จนแว่นตาแทบแตกแหกกรอบหนี เห็นดาวเต็มท้องฟ้าห้านาที ทุกคำที่บอกไปไม่หลอกลวง
*ต้องขอโทษสักคราน่าใจหาย มิเคยถูกมือชายเพราะอายหวง เฝ้าถือเนื้อถือตัวกลัวถึงทรวง สิ่งที่ล่วงเกินไปอภัยเถอะนะ
*เอาอย่างนี้แล้วกันฉันไถ่โทษ ขอเลี้ยงข้าวแก้โกรธโปรดเถิดจ้ะ เดี๋ยวเข้าครัวชดใช้ได้มั้ยคะ เย็นนี้ล่ะดีหรือเปล่าเค้าทำเอง
*อยากจะกินอะไรทำให้หมด มีของสดเกินนับรับรองเจ๋ง สุดๆเลยวันนี้ไม่มีเซ็ง จะบรรเลงร้อยรสหยดฝีมือ
*จ่ายค่าหมอเสร็จสรรพจึงกลับบ้าน นั่งแท็กซี่หน้าบานผ่านลมหวือ แฉลบซ้ายป่ายขวาจนตาปรือ พอหูอื้อก็ถึงครึ่งชั่วโมง
*เดินเข้าบ้านน้องดาวขาวทั้งหลัง แม่ร้อยชั่งพาเบี่ยงเลี่ยงห้องโถง พบกับครัวด้านข้างทางเชื่อมโยง มีลูกโป่งสองลูกผูกประตู
*ดาวเร่งทำกับข้าวราวกุ๊กใหญ่ เริ่มจากไข่เจียวกรอบขอบเหลืองหรู ตรงกลางนิ่มนูนหนาด้านหน้าฟู เสียงดังฟู่ยามทอดสอดตามอง
*ต้มตำลึงหมูสับขยับเขียง ฟังสำเนียงสับถี่มิเป็นสอง คงอร่อยเหลือล้ำท่าทำนอง เห็นเนื้อทองปรุงใส่ไม่หยุดมือ
*ตำน้ำพริกอีกถ้วยด้วยลีลา ยืนจังก้ายกสากลากมาถือ กระทุ้งโขลกโป๊กเป็กเขกยึกยือ เหมือนฝึกปรือมานานเรื่องการกิน
*จะอร่อยแค่ไหนในตอนหน้า หรือจะอ้าไม่หุบตะครุบหิน เผ็ดสะเด่าเคล้าซ่าน้ำตาริน โฉมยุพินเนื้อเย็นเป็นแม่ครัว.
สิมิลัน
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต #คนข้างบ้าน |
|
10
เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2567, 05:35:16 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (คนข้างบ้าน ตอน ๔)
*ตกใจตื่นฟื้นตัวตามัวพร่า ร้อนใบหน้าผะผ่าวหนาวตัวหนัก เหลือบตาแลซ้ายขวาพาชะงัก ใครยึกยักนอนคู้อยู่ข้างเตียง
*แล้วที่นี่ที่ไหนใจเต้นตุ๊บ ชะเง้องุบแปลกจริงกลิ้งตัวเฉียง ห้องผู้ป่วยนี่นะตามองเมียง แขนที่เอียงปักเต็มเข็มน้ำเกลือ
*เสียงประตูลั่นเอี๊ยดเบียดบานเปิด คนเดินเชิดหน้ามาน่ากลัวเหลือ พยาบาลสองคนบ่นเสียงเครือ ไข้ติดเชื้อค่ะหมอส่ออาการ
*เห็นหูฟังกระแซะแตะหน้าอก แล้วก็ยกชาร์ทมองจ้องประสาน ปลอดภัยแล้วนะครับกับภัยพาน ไข้หวัดใหญ่เล่นงานเสียอานเลย
*มีติดเชื้อที่จมูกน้ำมูกไหล อย่าตกใจเลยหนอหมอเขาเผย สามีคุณอุ้มมาน่าชมเชย ดีเหลือเอ่ยสุดหล่อพ่อแว่นดำ
*ตกสะดุ้งพุงย่นปนสยอง เหลือบตามองข้างตัวหัวถลำ เห็นไอ้แว่นนึกโกรธโทษที่ทำ แอบมาล้ำล่วงเกินคงเพลินทรวง
*โดนตรงไหนบ้างหนอขอตรวจหน่อย เอามือน้อยคลำวูบลูบของหวง ตวัดซ้ายป่ายขวาไขว่คว้าควง ตะกายล้วงหมดสิ้นไร้ยินดี
*อุ๊ย..เสื้อผ้าเคยใส่หายไปหมด โล่งจรดปลายเท้าเอาละซี่ มันแอบถอดตอนไหนใครบอกที โอ้..คราวนี้เสียท่าน่าอับอาย
*หมอเดินออกนอกห้องจึงร้องลั่น วิ่งถลันอย่างไวน่าใจหาย กระโดดถีบไอ้แว่นแค้นกระจาย ยืนฟูมฟายชี้หน้าพร้อมด่าปน
*ไอ้แว่นลุกจากพื้นยืนอ้อแอ้ นิ้วใครหนอสั้นแท้แลสับสน ประทับลงตรงหน้าบ้าเหลือทน นี่มันส้นเท้าใครไยถีบเรา
*ยกมือป้องร้องขอพอทีเถอะ อย่าเลอะเทอะเลยไกลใจโง่เขลา เป็นอะไรหรือนี่ที่ถีบเอา ทำหน้าเง้าเคืองแค้นแน่นในตา
*แกอวดดีเกินไปนะไอ้แว่น ไม่ใช่เมียหรือแฟนแล่นอาสา เสือกถอดออกตอนไหนให้บอกมา เปลื้องเสื้อผ้าเสียหมดเหลืออดจริง
*อย่าเพิ่งยั๊วะนะครับรับฟังก่อน ตัวคุณร้อนเป็นไอดั่งไฟผิง ล้มสลบหลับไหลมิไหวติง ครางหงุงหงิงพร่ำเพ้อละเมอไป
*ผมอุ้มมาหาหมอรอผลอยู่ หลอกจ้วงจู่ลามล้วงลวงตอนไหน พยาบาลเฝ้าหวอดเขาถอดไง สบายใจเถิดหนอทุกข้อความ
*รอจนหลับตรงนี้ตอนตีหนึ่ง พอตื่นมาก็ตะลึงกึ่งวาบหวาม โดนบาทาอันน้อยสอยอย่างงาม เผยไปตามเรื่องจริงทุกสิ่งอัน
*ดาวยืนฟังชั่งจิตพอคิดออก จึงรีบบอกโทษทีมีเสียงขัน ตอนต่อไปจะเป็นเช่นไรกัน หอมหรือมันหวานชื่นคืนฝนเท.
สิมิลัน
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต #คนข้างบ้าน | . .
|
|