..อมยิ้ม ที่น้องชอบ..

..อมยิ้ม ที่น้องชอบ..

**เห็นน้องน้อย นั่งขอ รอ..อมยิ้ม
เดินกรุ้มกริ่ม ไปมา น่าสงสาร
ทุกวันเหม่อ เฝ้ามอง ฟ้องอาการ
ไร้ชื่นบาน ซึมเซา ดูเหงาทรวง

**เคยลองลิ้ม รสหวาน น้ำตาลก้อน
จึงฉอ้อน เรียกร้อง ของจากสรวง
นึกหวังไว้ มีค่า กว่าทั้งปวง
คอยทักท้วง ไถ่ถาม ตามทำนอง

**เมื่อมิสม ดั่งใจ ให้เคืองขุ่น
หาเรื่องวุ่น ยุ่งใหญ่ ใส่สมอง
วาดสวรรค์ แสนชื่น ตื่นตามอง
นอนดิ้นร้อง ร่ำไห้ อยากได้กิน

**สงสารเจ้า เหลือเกิน เดินไปหา
โอ้..น้องแก้ว กานดา อย่าติฉิน
หยุดเถิดนะ ประโลม โฉมยุพิน
เช็ดน้ำตา ให้สิ้น จงยินดี

**พี่ก็คน รักเด็ก ไม่เก็กท่า
เพียรตามหา ลูกอม ผสมสี
ทั้งหลาก..ลาย หลายรส หมดวิธี
เพราะน้องนี้ มิชอบ ตอบกลับมา

**ทำอย่างไร ดีหนอ ขอคิดหน่อย
หยิบน้ำตาล ปั่นย้อย ห้อยแขนขา
ปั้นรูป..ลิง ยักไหล่ ให้แก้วตา
น้องหัวเราะ เริงร่า อะ..ฮ้า ถูกใจ.

..........*-*..........

เริงอักษร
๓๐ กันยายน ๒๕๖๐