นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..คนข้างบ้าน ตอน ๕

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(คนข้างบ้าน ตอน ๕)

*น้ำเกลือหมดกดไปจวนใกล้เที่ยง
ไอ้แว่นนั่งข้างเตียงเบี่ยงตาเหล่
ชำเลืองแลคนไข้ใจเกเร
ทำปากเบ้บุ้ยใบ้ใช้บอกความ

*ดาวตอบรับกลับบ้านกันดีกว่า
อย่าชักช้าเลยหนอแต่ขอถาม
คุณชื่อเรียงเสียงไรใจงดงาม
เผยมาตามเป็นจริงนิ่งอยู่ไย

*ผมชื่อว่า "ตะวัน" พลันขยับ
อยู่ข้างบ้านนะครับรับเสียงใส
เมื่อวานนี้เจอฝนบนฟ้าไง
กางร่มให้กันลมก่อนล้มลง

*จึงพามาหาหมอเพื่อขอตรวจ
หยอดน้ำเกลือสองขวดดวดจนหลง
ละเมอว่าผมปล้ำทำให้งง
ด่าทอส่งแหลกลิ้นสิ้นความดี

*ฝากรอยเท้าเอาไว้บนใบหน้า
จนแว่นตาแทบแตกแหกกรอบหนี
เห็นดาวเต็มท้องฟ้าห้านาที
ทุกคำที่บอกไปไม่หลอกลวง

*ต้องขอโทษสักคราน่าใจหาย
มิเคยถูกมือชายเพราะอายหวง
เฝ้าถือเนื้อถือตัวกลัวถึงทรวง
สิ่งที่ล่วงเกินไปอภัยเถอะนะ

*เอาอย่างนี้แล้วกันฉันไถ่โทษ
ขอเลี้ยงข้าวแก้โกรธโปรดเถิดจ้ะ
เดี๋ยวเข้าครัวชดใช้ได้มั้ยคะ
เย็นนี้ล่ะดีหรือเปล่าเค้าทำเอง

*อยากจะกินอะไรทำให้หมด
มีของสดเกินนับรับรองเจ๋ง
สุดๆเลยวันนี้ไม่มีเซ็ง
จะบรรเลงร้อยรสหยดฝีมือ

*จ่ายค่าหมอเสร็จสรรพจึงกลับบ้าน
นั่งแท็กซี่หน้าบานผ่านลมหวือ
แฉลบซ้ายป่ายขวาจนตาปรือ
พอหูอื้อก็ถึงครึ่งชั่วโมง

*เดินเข้าบ้านน้องดาวขาวทั้งหลัง
แม่ร้อยชั่งพาเบี่ยงเลี่ยงห้องโถง
พบกับครัวด้านข้างทางเชื่อมโยง
มีลูกโป่งสองลูกผูกประตู

*ดาวเร่งทำกับข้าวราวกุ๊กใหญ่
เริ่มจากไข่เจียวกรอบขอบเหลืองหรู
ตรงกลางนิ่มนูนหนาด้านหน้าฟู
เสียงดังฟู่ยามทอดสอดตามอง

*ต้มตำลึงหมูสับขยับเขียง
ฟังสำเนียงสับถี่มิเป็นสอง
คงอร่อยเหลือล้ำท่าทำนอง
เห็นเนื้อทองปรุงใส่ไม่หยุดมือ

*ตำน้ำพริกอีกถ้วยด้วยลีลา
ยืนจังก้ายกสากลากมาถือ
กระทุ้งโขลกโป๊กเป็กเขกยึกยือ
เหมือนฝึกปรือมานานเรื่องการกิน

*จะอร่อยแค่ไหนในตอนหน้า
หรือจะอ้าไม่หุบตะครุบหิน
เผ็ดสะเด่าเคล้าซ่าน้ำตาริน
โฉมยุพินเนื้อเย็นเป็นแม่ครัว.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html