ต่อไป →

[พยัคฆ์]

ยอมตาย..ดีกว่า..ขายความดี




 
..ดอกไม้งาม เปรียบหญิงสาว พราวเสน่ห์
งามสวยเก๋ ส่งกลิ่นว่อน ภมรหลง
ทั้งใกล้ไกล ต่างบินไป ใจมุ่งตรง
หวังจำนงค์ เป็นเจ้าของ ครอบครองใจ

..หว่านลมลิ้น หวังลวงล่อ พอให้หลง
จิตมั่นคง เจ้าก็คง ดำรงได้
ลมลิ้นเป่า ก็ไม่หวั่น เพราะฝันไกล
พินิจไป ตามครรลอง ของเวลา

..อนาคต นั้นไม่แน่ ยามแก่เฒ่า
งามพริ้งพราว ชวนให้คิด จิตผวา
หากวันหนึ่ง ความสวยลด หมดราคา
คนเคยมา ต่างหลบลี้ หลีกหนีไกล

..จงรักนวล  สงวนจิต อย่าคิดอื่น
หากคลายคืน จะย่อยยับ รับไม่ไหว
ถ้าจะดี  ก็จงดี ที่หัวใจ
อย่าพริ้วไป  ปลิวตามลม จะตรมตรอม

..ดั่งไม้ใหญ่ โดนลมพัด ซัดก้านกิ่ง
แต่โคนนิ่ง  คงยืนมั่น  ไม่สั่นถอน
ไม่โอนเอน  เพราะคารม  ลมเว้าวอน
ไม่สั่นคลอน  มั่นในรัก และภักดี
  
..จึงกลายเป็น ไม้ยืนต้น ล้นคุณค่า
ใครมองมา ก็ชื่นชม สมศักดิ์ศรี
รักษ์กายใจ เจ้าจึงเด่น เป็นคนดี
ใครย่ำยี  จะขอฝืน....."ยืน...ต้นตาย"

.....พยัคฆ์.....

...Forget me not...

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

อาจารย์คะ
หนูขออนุญาต เปลี่ยนเส้นคั่น ให้เข้ากับบทกลอน นะคะ

[พยัคฆ์]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[พยัคฆ์]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

1370