ท้อ.....

ท้อ (Peach)

ท้อมีลักษณะผมกลมหรือกลมรี รูปหัวใจ
มีร่องยาวลึก 1 ร่อง พาดตลอดผล เปลือกผลปกคลุมด้วยขนละเอียดนุ่มคล้ายกำมะหยี่ ผลสุกผิวสีเหลืองอมแดง
เนื้อในนุ่ม ฉ่ำน้ำ กลิ่นหอม รสหวาน ชาวเขาทางภาคเหนือของไทย ปลูกท้อพันธุ์พื้นเมืองที่เรียกว่า “แปะมุงท้อ” มานานแล้ว
แต่ไม่นิยมกินผลสด เพราะผลมีขนาดเล็ก เนื้อน้อยรสชาติไม่อร่อย ทางมูลนิธิโครงการหลวงจึงได้ทำการคัดเลือก
และปรับปรุงพันธุ์จนได้ผลขนาดใหญ่ รสและคุณภาพดีกว่าพันธุ์ดั้งเดิม จึงเริ่มนิยมกินผลสดและเป็นที่รู้จักกันมากขึ้น
ท้อหรือ “ซิวท้อ” ในภาษาจีน ชาวจีนถือเป็นผลไม้มงคลที่เชื่อกันว่า กินแล้วจะมีอายุยืนยาว
ซึ่งเมื่อพิจารณาถึงคุณค่าสารอาหารแล้วก็ถือว่าเป็นความเชื่อที่ไม่น่าจะผิดไปจากความจริง
เพราะผลท้อเปี่ยมไปด้วยสารต้านอนุมูลอิสระ เป็นแหล่งของเส้นใยอาหารที่ดี เนื้อนุ่มของท้อช่วยหล่อลื่นลำไส้
และเป็นยาระบายอ่อน ๆ บรรเทาอาการท้องผูก ดีต่อระบบทางเดินอาหาร ขณะเดียวกันก็ให้พลังงานต่ำ
จึงเหมาะกับผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำหนักมีสารแคโรทีนอยด์ชนิด ลูทีนและซีแซนทิน (Zeaxanthin) ช่วยบำรุงสายตา
และป้องกันโรคเกี่ยวกับตา เช่น จอประสาทตาเสท่อมหรือต้อกระจก วิตามินซีช่วยป้องกันโรคเลือดออกตามไรฟัน
โพแทสเซียม ช่วยลดความดันโลหิตและดีต่อกล้ามเนื้อหัวใจ แคลเซียมและฟอสฟอรัสช่วยบำรุงกระดูกและฟัน
และเหล็กช่วยป้องกันการเกิดภาวะโลหิตจาง

ส่วนอื่น ๆ ของท้อก็มีสรรพคุณทางยา เช่น ใบสดนำมาตำพอกแผล หรือคั้นเอาแต่น้ำมาทาบริเวณที่บวมหรือเป็นกลาก
ดอกแห้งบดเป็นผงละเอียดกินแก้อาการปวดแน่นหน้าอกบริเวณหัวใจ หรือนำมาผสมกับเกลือและน้ำส้มสายชูพอกแผลผื่นคัน
เมล็ดตำพอกแก้อาการลมพิษหรือบวม

นอกจากสูตรยาแผนโบราณแล้ว ยังมีสูตรสำหรับคนรุ่นใหม่ที่อยากมีผิวหน้าสวย
โดยให้นำเนื้อท้อมาบดผสมโยเกิร์ตเล็กน้อยพอกหน้าทิ้งไว้สัก 15 นาที จะช่วยเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับผิวหน้าได้
โดยไม่ก่อให้เกิดอาการแพ้ เพราะอ่อนโยนต่อผิว กลิ่นหอม ๆ ของท้อยังเป็นที่นิยมใช้ในอุตสาหกรรมการผลิตอาหารและเครื่องดื่ม
รวมถึงน้ำหอมและเครื่องสำอางด้วย

ผลไม้เมืองหนาวอีกชนิดที่บางคนอาจจำสับสนกับท้อคือ เนคทารีน (Nectarine) เพราะกลายพันธุ์มาจากท้อ
ผลไม้ทั้งสองชนิดนี้จึงมีลักษณะคล้ายกันมาก ทั้งในด้านลักษณะภายนอกและคุณค่าทางอาหาร ข้อแตกต่างที่สังเกตได้ง่าย ๆ
คือ เปลือกผลเนคทารีนจะเรียบเป็นมันเงา ไม่มีขนกำมะหยี่คลุมเปลือกเหมือนท้อ

ประโยชน์ดอทคอม