เถอะ...!

เถอะ...!

..เมื่อแรกรักผักขมยังชมหวาน
เวลาผ่านผันไปไยคลื่นเหียน
กลืนน้ำตาลพานว่าอยากอาเจียน
ลิ้นเธอเปลี่ยนหรือใจไม่มั่นคง

..ข่าวแว่วมาหนาหูฉันรู้นะ
ว่าเธอน่ะปันใจไปลุ่มหลง
ควงสาวหมวยสวยขาวผมยาวตรง
คอยรับส่งค่ำเช้าพะเน้าพะนอ

..หากหมดรักแล้วเอ่ยบอกเลยได้
หากหมดใจพูดมาอย่าทำหงอ
อยากแยกทางบอกมาอย่ารั้งรอ
เสียเวลาอยู่ต่อทดท้อจริง

..ฉันมิเสียดายหรอกบอกให้รู้
หากต้องอยู่อย่างตรมระทมยิ่ง
ถึงไม่มีอกอุ่นให้หนุนอิง
ถึงเป็นหญิงมิอ่อนแอยอมแพ้ชาย

เถอะ...ไปดีเถิดหนอพ่อทูนหัว
เชิญไปมั่วโลกีย์ที่ใจหมาย
ต่อแต่นี้อย่าเจอกันถึงวันตาย
เดินทางคนละสายแยกจากกัน

..บุญหรือกรรมผลใดที่ได้ก่อ
ก็จงขอให้สิ้นชาติขาดเถิดนั่น
กรวดน้ำลงตรงดินทุกวี่วัน
แล้วคว่ำขันอโหสิยกให้เธอ...

~.. อุบล ..~
๑๐ กรกฏาคม ๒๕๖๒