สงกรานต์อีกแล้วหนอ

~.. สงกรานต์อีกแล้วหนอ ..~
( กาพย์ยานี ๑๑ )

บุหลันมินวลผ่อง
ไร้แสงส่องฉาบเวหาส
ไร้ดาวพราวพิลาศ
ให้นึกหวาดคิดรัญจวน

วายุสะบัดพลิ้ว
เมฆลอยลิ่วตามลมหวน
ลมเอ๋ยไยเรรวน
ผันผวนดั่งคนหลายใจ

เตือนย้ำจำอดีต
เหมือนมีดกรีดเกินทนไหว
เจ็บลึกลงฤทัย
ทิ้งรอยไว้สลักทรวง

สัญญาคราก่อนนั้น
ก่อนแยกกันไปเมืองหลวง
โธ่เอ๋ยคนหลอกลวง
ไม่คิดห่วงปล่อยให้คอย

ไปแล้วก็หายลับ
มิคืนกลับมาสักหน่อย
ทำเราน้ำตาปรอย
วันเดือนคล้อยจวบสี่ปี

รอแล้วก็รอเล่า
เหตุใดเขาจึงหน่ายหนี
คนรอช้ำชีวี
ต้องโศกีทุกวี่วัน

สงกรานต์ในปีนี้
หวังเพียงพี่มารับขวัญ
สรงน้ำพระร่วมกัน
ยังเพ้อฝันรอพี่คืน...

~❤....................❤~

~.. กลอนแปด ..~
( ไม่เน้นสัมผัสในค่ะ )

คืนนี้จันทร์อับแสงมินวลผ่อง
ไร้ดาวส่องแวววาวไม่พราวพร่าง
ท้องฟ้าหม่นหมองมัวดูเลือนราง
ให้เคว้งคว้างดวงจิตคิดรัญจวน

วายุโบกโบยพัดสะบัดพลิ้ว
เมฆลอยลิ่วล่องไปตามลมหวน
ลมเอ๋ยเจ้าไยหนอจึงเรรวน
ช่างผันผวนเหมือนดั่งคนหลายใจ

วันปีเคลื่อนเตือนย้ำจำอดีต
เหมือนถูกกรีดเจ็บจนเกินทนไหว
เป็นแผลลึกฝังลงตรงฤทัย
ฝากรอยร้าวเอาไว้ข้างในทรวง

ถ้อยวาจาว่าไว้ยังจำมั่น
ก่อนพี่นั้นมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง
โธ่เอ๋ยคนใจดำทำหลอกลวง
ไม่คิดห่วงทิ้งเราให้เฝ้าคอย

หลายปีผ่านนานเนิ่นก็หายลับ
มิหวนกลับคืนมาหาสักหน่อย
ทำเราเศร้าอุราน้ำตาปรอย
วันเดือนคล้อยบรรจบครบสี่ปี

คอยห่วงหารอแล้วก็รอเล่า
หรือว่าเขาลืมแล้วจึงหน่ายหนี
ปล่อยคนรอระกำช้ำชีวี
ต้องโศกีตรอมตรมมิเว้นวัน

สงกรานต์เยือนคิดไว้ในปีนี้
หวังเพียงพี่จะกลับมารับขวัญ
ก่อกองทรายสรงน้ำพระร่วมบุญกัน
ยังเพ้อฝันรอคอยพี่กลับคืน...

~.. พิมพ์อุบล ..~
๑๒ เมษายน ๒๕๖๒