เตือน

~ เตือน ~

~.. กี่เดือนปีที่เปลี่ยนผันเวียนผ่าน
ดวงวิญญาณยังตรึงคะนึงหวน
ต้องหมองหม่นทนช้ำเฝัาคร่ำครวญ
ถูกโซ่ตรวนติดตามล่ามกายา

~.. เพราะคนรักหักหลังจึงพลั้งเผลอ
หลอกไปเจอจากนั้นจับฉันฆ่า
บั่นคอเสียดับดิ้นสิ้นชีวา
สวดคาถาเหนี่ยวรั้งขังดวงแด

~.. กลายเป็นผีติดบ่วงหวงสมบัติ
คอยขจัดคนชั่วทำตัวแย่
จ้องขโมยทรัพย์สินถิ่นดูแล
ไปขายแก่พวกชั่วที่มัวเมา

~.. หลงลาภยศสรรเสริญจนเพลินจิต
ไร้ความคิดพลาดพลั้งดั่งคนเขลา
หลงเศษเงินที่ให้จึงใจเบา
เป็นทาสเขาทรยศบทระบิล

~.. เกิดเป็นคนไยหลงไม่จงรัก
จ้องหาญหักคิดร้ายทำลายถิ่น
อู่ข้าวปลาอาหารหว่านทำกิน
หรือลืมสิ้นพงศ์เผ่าลูกเต้าใคร

~.. เราเป็นผียังนึกระลึกถึง
จิตตราตรึงภักดิ์มั่นมิหวั่นไหว
แม้วิญญาณ์ร้าวรานนานเพียงใด
ขอมอบใจจงรักเฝ้าภักดี

~.. จึงขอเตือนเอาไว้ใครยุยั่ว
คิดทำชั่วทรามถ่อยด้อยศักดิ์ศรี
กรรมจะผลาญรุมเร้าเผาชีวี
สู่นรกอเวจีที่จองจำ

~.. จะรอคอยคนรักที่ลวงหลอก
จนช้ำชอกขมขื่นทุกคืนค่ำ
ถึงทุกข์ทนหม่นหมองตัองระกำ
จะเฝ้าทำหน้าที่ตลอดกาล...

พิมพ์อุบล
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒