~ นางฟ้าสีแดง ~
~.. ค่ำคืนนี้มีดาวพราวเวหน
แต่จันทร์หม่นหมองมัวสลัวแสง
สายลมโรยโชยมาพาระแวง
หมดเรี่ยวแรงล้าถอยพลอยอ่อนใจ
~.. เพราะเจ็บปวดรวดร้าวผ่าวดวงจิต
จึงครุนคิดคร่ำครวญรัญจวนไห้
ทนกล้ำกลืนฝืนข่มตรมฤทัย
หยดน้ำตาตกในไร้คนมอง
~.. ยืนโดดเดี่ยวเดียวดายหนาวกายแสน
ในดินแดนดงป่าน่าสยอง
ผ่านทั้งร้อนลมฝนจนช่ำชอง
เหมันต์ครองเข้าซ้ำช้ำชีวี
~.. เศร้าทุกคราวหนาวเยือนเตือนความช้ำ
นึกถึงคำเคยบอกหลอกเหมือนผี
เขามาลวงเล่นรักปักฤดี
พอได้ทีก็หนีห่างร้างกมล
~.. ปล่อยเรารอหลายปีพี่ลาลับ
มิเคยกลับเหลียวมาหาสักหน
คอยอยู่ใต้ต้นบ๊วยป่วยก็ทน
ตราบถึงจนจวบดิ้นสิ้นชีพลง
~.. ด้วยความรักปักลึกผนึกจิต
หรือเพราะคิดเคียดแค้นแสนลุ่มหลง
วิญญาณฉันสิงสู่อยู่มั่นคง
ยึดติดตรงต้นบ๊วยที่สวยงาม
~.. วันเดือนปีที่ผ่านร้าวรานนัก
เกินจะหักเหจิตคิดวาบหวาม
แม้นต้องอยู่อย่างเหงาเศร้าทุกยาม
อีกกี่ปีก็ตามยังคงคอย...
~. พิมพ์อุบล .~
๒๗ มกราคม ๒๕๖๑
หมวดความบันเทิง
