สัญญารัก 16 ปี
เมื่อสิบหกปี ที่ผ่าน หุบไร้รัก
มีอักษร สลัก เป็นหลักฐาน
สิบหกปี บรรจบ มาพบพาน
คือประจักษ์ พยาน สองหญิงชาย
ต่างยึดมั่น สัญญา วาจารัก
สิบหกปี แน่นหนัก อย่าหักหาย
ถนอมตัว แลตน พ้นความตาย
รอวันคืน นัดหมาย เขาไร้รัก
ปีกผึ้งหยก สลัก ตัวอักษร
ร้อยเรียงเป็น โคลงกลอน ให้ตระหนัก
ว่าตัวข้า อยู่ใต้ เหวไร้รัก
แจ้งประจักษ์ คู่รัก จ้าวอินทรี
กาลเวลา ล่วงผ่าน ตำนานรัก
อักษรยัง สลัก อยู่บัดนี้
สิ้นคนรัก คู่ชม สมฤดี
สิบหกปี นี่ช่าง อนิจจัง
อาทิตย์ลา ดาวเคลื่อน ดาราคล้อย
ยังนั่งคอย นับคำ ตามลำพัง
อัสดง เส้นขอบฟ้า และความหวัง
รอเธอหวน คืนรัง ดังสัญญา
ตัดสินใจ คิดสั้น ในทันด่วน
หยุดใคร่ครวญ ทิ้งร่างทอด จากยอดผา
เหวไร้รัก คงสถิต ให้นิทรา
ขอวิญญาร์ เราสอง ครองนิรันดร์
สวรรค์บน ก้นเหว ทะเลสาบ
น้ำฟ้าอาบ แสงทอง ผ่องอำพัน
สรรพสิ่ง นิ่งไหว หัวใจหวั่น
เกินรำพัน นิยาม ความสุนทรี
มวลผึ้งหยก กลับรัง หลังหากิน
ต่างโบยบิน รวมพุ่ม รุ่มระวี
แสนอดสู คู่รัก จ้าวอินทรี
ป่านฉะนี้ คู่ตน อยู่หนใด
ฤๅตายขาด จากกัน ไม่ทันลา
คิดแล้วพา ขื่นขม ระทมใจ
มวลผึ้งหยก ล้อวง ยิ่งสงสัย
เฉลียวใน เมียรัก เกินหักหาญ
มวลผึ้งหยก ตีวง สู่วงกต
ทะเลคด ว่ายวน จนประมาณ
กระอสเชี่ยว ลอดถ้ำ เป็นลำธาร
สู่อุโมงค์ ทอดผ่าน สะพานน้ำ
แม้อุปสรรค สากันต์ มิพรั่นพรึง
รักเป็นหนึ่ง ประเสริฐ ที่เลิศล้ำ
มิเคยสร่าง จางลง ความทรงจำ
ตีฝ่า กระแสกรรม ให้นำพา
ในที่สุด ถึงยัง ขิงฝั่งฟาก
หลังคาหลาก ลำแสง แยงลงมา
สู่โลกใหม่ ใต้ผืน พสุธา
ดาษดา หินและน้ำ เป็นสำคัญ
ฝากผึ้งหยก สื่อนาง เส้นทางรัก
มวลบุปผา พร้อมพรัก ถักทอฝัน
สานมงกุฎ ดอกไม้ ให้แก่กัน
เป็นมิ่งขวัญ วันนี้ ที่รอคอย
รัศมี รั้วขอบ รอบอาเขต
ยังนิเวศน์ สถาน บ้านหลังน้อย
เตียงน้ำแข็ง หยกเลื่อง เรื่องใช้สอย
ล้มตัวนอน เลื่อนลอย คอยนิทรา
ปลุกภวังค์ ตื่นฝัน ในรัญจวน
พบเนื้อนวล สตรีขาว ราวนางฟ้า
สวมมงกุฎ ดอกไม้ ละม้ายตา
อนิจจา สัญญารัก สิบหกปี
กิ่ง รัตนไตรมิตร
.....
หมวดความบันเทิง
