ต่อไป →

[สมพล ช่วยบุญส่ง]

ร่วงหล่น ราโรย ลงตรงพื้น
ไม่ได้ฟื้น เผ่าพันธุ์ ในวันหน้า
เคียงคู่ ร่วงลง ตรงมรรคา
รอเวลา แตกดับ ไปกับกาล

เปรียบมนุษย์ ในโลก ล้วนกำศรด
ถึงงามงด เมื่อล้มลง ตรงสังขาร
ย่อมแตกดับ มลาย ไร้วิญญาณ
กายหยาบกร้าน ก็บรรลุ  เป็นธุลี


พี่ใหญ่