ทะเลครืน..คลื่นครวญเหมือนนวลหม่น
วายุวนปนย้ำระกำหมอง
หลงน้ำคำฉ่ำใสใจคะนอง
อกกลัดหนองครองช้ำมาคร่ำครวญ
เขาลืมแล้วแผ่วผ่าวปวดร้าวจิต
คนไร้สิทธิ์ผิดหวังนั่งกำสรวล
ปวดฤดีเพียงใดใฝ่ทบทวน
จิตรัญจวนป่วนปั่นยามฝันจร
อาทิตย์ลาหล้าลับดับหล่นแล้ว
ยังมิแคล้วแววเศร้าคล้ายเงาหลอน
ชายใดเหลือเยื่อใยใฝ่อาวรณ์
เอื้ออาทรหมอนตักขอพักพิง
Sasi