ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

.
.

.

คนผ่านทาง  กาพย์ยานี 11 ..เป็นใครไม่รู้จัก              เสี่ยงให้พักสักคืนค่ำ คุยแต่แค่บางคำ              อย่าเลยเฟื่องเรื่องส่วนตัว ..พักใจในคืนนี้               อย่าทำทีมิยิ้มหัว ผ่านทางช่างน่ากลัว          ดูลำบากยากเดาใจ ..เจอมาสารพัน               ลวงหลอกกันจนหวั่นไหว เกิดทำให้ช้ำใจ               คงไม่มีที่ดูแล ..คืนนี้ให้ที่พัก                อย่าตระหนักจักเชื่อนแช ใจคน วนผันแปล             เปลี่ยนแปลงไปในหนึ่งคืน ..คือใครก็ไม่รู้                หน้าหดหู่ดูไม่ชื่น เหมือนเศร้าร้าวเต็มกลืน     โซ-เซ-ซังนั่งให้ตรง ..หลับให้คลายเหนื่อยล้า    พักกายาอย่าพ-วง รุ่งเช้าจะเฝ้าส่ง               ให้เธอลงจากเรือนไป .                          .......น้องจ๋า .

.
.

.

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[ครภูธน®]

๏ ราตรีคลี่สรวงดาว         เพ่งมองสกาวบนทางไกล ค่ำนี้จักนอนไหน             เหมือนดั่งนกสาลิกาหนอ ๏ เรือนใครจึ่งเลียบเคียง   เถิดขอเพียงสักคืนพอ ตะวันรุ่งไม่รีรอ                ก่อนแดดรายจักกรายจร ๏ ขอพึ่งชายคาพลอย       แค่พลอยอุ่นเรือนบังอร พลัดเขตจากแดนขอน      อีกไกลโขต้องโผบินฯ ๏ ดวงมานขาดที่หมาย      ต้องจรร่ายน้ำตาริน ไม่หวังอันไดถวิล             แค่พักว้างบนทางเดิน                                         คอนพูธน®

[เริงอักษร]

**พลัดหลง กลางพงพี............ท้องถิ่นนี้ ลี้ลับเกิน ลมหนาว พราวแรงเหิน.............คงดุ่มดั้น กระชั้นกาย **เจอะบ้าน ชานระเบียง..........จึงส่งเสียง สำเนียงสาย ช่วยหน่อย อย่าปล่อยตาย........สั่นงันงก หัวอกคราง **ขอเพียง เคียงไออุ่น.............ให้ความกรุ่น ละมุนบ้าง หมอกหาย กระจายจาง............ออกลาลับ ไม่กลับคืน **ใช่คิด มาลวงล่อ...................รู้จักพอ ชะลอขืน เถิดนะ แม่ขวัญยืน....................หลับเพียงตื่น จะคืนคอน.                                   ..........*-*..........                                          เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]