หนุ่มนา..ถามแฟน

หนุ่มนา..ถามแฟน

มองสายฝน ตกกระหน่ำ ทำให้คิด
ด้วยมิ่งมิตร จากไกล ให้คิดถึง
ใจรุ่มร้อน ถอนใจ ให้คะนึง
แสนคิดถึง เป็นห่วง ดวงชีวา

อยู่ทางโน้น หนาวไหม มีใครช่วย
ยามเจ็บป่วย มีใครเล่า เฝ้าห่วงหา
ยามมีไข้ แล้วใครเล่า ป้อนข้าว-ยา
มีใครมา เยี่ยมเจ้า คอยเฝ้าแล

แล้วยามทุกข์ มีไหม ใครปลุกปลอบ
ได้คำตอบ จนหลุดล่วง จากบ่วงแห
งานสำเร็จ มีบ้างไหม ใครร่วมแล
เหมือนพ่อแม่ ที่กอดสวม ร่วมยินดี

เพื่อนร่วมงาน มิตรดี มีบ้างไหม
มีอะไร ช่วยกัน ขมันขมี
ช่วยชี้ช่อง หวังเราให้ ไปได้ดี
หรือแค่มี เพื่อนแก่งแย่ง ตำแหน่งงาน

แล้วมีไหม บรรดาหนุ่ม มารุมจีบ
อย่าเร่งรีบ คบหา น้องตาหวาน
ดูคนดี จงดูไป ให้นานนาน
หากหลงหวาน หลงลิ้น จะสิ้นดี

แล้วเจ้านาย น้องนั้น ท่านดีไหม
มากน้ำใจ หรือเปล่า เล่าโฉมศรี
หรือใช้งาน มุ่งกำไร ไร้ปรานี
คอยนิ้วชี้ ติดลม ชม-อบาย

หากสิ่งที่ กล่าวเล่า แต่เจ้าชอบ
คนปลุกปลอบ รอบกายดี ไม่หนีหาย
นับเป็นเรื่อง โชคดี อย่ามีกลาย
สุขสบาย ต่อไป ให้ได้ดี

แต่ถ้าทุกข์ ไม่ถูกใจ จงใคร่บอก
กลับบ้านนอก พี่ขอเตือน จงเบือนหนี
"คนบ้านนอก เขาสัตย์ซื่อ ถือความดี
ไม่มั่งมี แต่สุขใจ แม้ไกลกรุงฯ"

......TOP GUN....

(วันนี้ เห็นฝนตก อากาศเย็นๆ ในเช้าวันหยุด เลยแต่งกลอนนี้ มาฝาก
พล็อตเรื่องประมานว่า หนุ่มบ้านนอก ฝากถามแฟนที่ไปทำงานที่เมืองกรุง
ว่า หากงานที่ทำนั้นดี มีเพื่อนดี และมีเจ้านายดี ก็ขอให้ทำต่อไป
แต่ถ้าไม่ดี ก็กลับบ้านเราดีกว่า คนบ้านนอก แม้จะไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็มีความสุข
เพราะไม่ได้หวังความร่ำรวย แต่หวังความสุข (คนในเมืองขับรถ วิ่งรถผ่านชนบท
เห็นชาวนาทำนา บอกว่าเขาทุกข์ บางทีเชื่อไหม? คนนั่งในรถเบ็นซ์
ทุกข์ใจมากกว่าอีก เพราะไม่รู้ว่า ธุรกิจที่ทำอยู่ขณะนี้ จะขาดทุนล้มละลายลงวันไหน?
เพราะรถยนต์ เป็นแค่สัญญลักษณ์ของความสะดวกสบาย หาใช่เป็นเครื่องการรันตี
ว่ามีความสุขไม่? เพราะความสุขอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ที่รถยนต์)