กลอนเพลงพื้นบ้าน
เพลงลาหน้าน้ำหลาก
ลมหนาวโชยโบยพริ้ว ใบข้าวปลิวลิ่วคว้าง
น้ำเหนือหลากลุ่มบาง มาแต่กลางพรรษา
เออหนอหนุ่มบ้านทุ่ง จากโค้งคุ้งลำประโดง
แอบวาดพายอีโปง มาอยู่โยงคอยหา
แม่มาลัยใบข้าว พี่มาเย้าเจ้าเล่น
ลมพัดรื่นชื่นเย็น ชวนเดินเล่นคันนา
ดูโน่นรวงข้าวเรียว คอยคมเคียวเกี่ยวเก็บ
นั่นน้ำค้างช่างเหน็บ หนาวถึงบึ้งอุรา
พี่มาขับเพลงเกี้ยว ออกคดเคี้ยวเลี้ยวลด
แต่แม่เอยไม่เคยปด ให้มีหยดน้ำตา
ใจพี่ซื่อถือสัตย์ เคร่งครัดทุกถ้วนถ้อย
แม้สักครึ่งกึ่งก้อย ไม่เคยคอยมุสา
มาเถอะแม่ขวัญเรือน มาเป็นเพื่อนยามยาก
พอถึงหน้าน้ำหลาก เราช่วยกันหุงหา
น้องตำข้าวผ่าฟืน พี่คอยยืนเมียงมอง
งานเบาๆไม่ต้อง พี่ขอจองตัดหน้า
หากเจ้าไม่รีบร้อน คอยพี่ก่อนได้ไหม
เลยฤดูหว่านไถ จะพาผู้ใหญ่ไปหา
ได้เป็นทองแผ่นเดียว กับเสี้ยวทองคำเปลว
พี่ว่าคงไม่เลว เลยหละแม่แก้วตา
เรือมาล่มจมหนอง พี่งมทองไปจำนำ
เหลือจากบ่อนค่อนกำ จะรีบนำเอามา
พี่แค่เย้าเจ้าหรอก เห็นว่าออกน่ารัก
หลังเสร็จการงานหนัก จะหนุนตักก็ไม่ว่า
แม่แตงไทยใบบัง แม่ฝรั่งข้างรั้ว
แค่อยากให้ยิ้มหัว ไม่ต้องกลัวดอกหนา
โอ้แม่ดาววาวดวง นี่ก็ล่วงดื่นดึก
อย่าให้พี่ทึนทึก จนเจ้าทุยหุยฮา
อย่าให้น้ำแห้งขอด ถ้วนตลอดทั่วตลิ่ง
ไปพร้อมคำรักจริง ทิ้งแต่คราบน้ำตา
กว่าลมหนาวผ่าวผ่าน คงอีกนานนับเดือน
หวังเหลือใจบัวเผื่อน ไม่ลืมเลือนสัญญา
โอ้แม่ดอกสะเดา ไม่รบเร้าเจ้ามาก
แค่หอมแก้มก่อนจาก ฝากต่างคำห่วงหา
แม่ขยับเข้ามานิด เถิดแม่ชิดเข้ามาหน่อย
เอียงสิแก้มน้อยๆ แล้วเราค่อยบอกลา...
เกริกบุระ
หมวดความบันเทิง
